۱۳۸۹ اردیبهشت ۲۸, سه‌شنبه

شعر

 

Amazing blossom photo

 

 
ای به سر زلف تو سودای من
وز غم هجران تو غوغای من
لعل لبت شهد مصفای من
عشق تو بگرفت سراپای من
                          من شده تو، آمده بر جای من


 


 

Blossom photo


 


گرچه بسی رنج غمت برده‌ام
جام پیاپی ز بلا خورده ام
سوخته‌جانم اگر افسرده‌ام
زنده‌دلم گر چه ز غم مرده‌ام
                          چون لب تو هست مسیحای من
 

 

 

Blossom photo


 


 


 

گنج منم، بانی مخزن تویی
سیم منم حاجب معدن تویی
دانه منم صاحب خرمن تویی
هیكل من چیست اگر من تویی؟
                          گر تو منی، چیست هیولای من؟
 


 

 

 

Blossom photo

 


 


 

من شدم از مهر تو چون ذره پست
وز قدح باده‌ی عشق تو مست
تا به سر زلف تو دادیم دست
تا تو منی، من شده ام خود پرست
                          سجده‌گه من شده اعضای من


 

 

Blossom photo

 


 


 

دل اگر ازتوست، چرا خون كنی؟
ور ز تو نَبوَد ز چه مجنون كنی؟
دمبدم این سوز دل افزون کنی
تا خودیم را همه بیرون كنی
                          جای كنی در دل شیدای من


 

 

Blossom photo


 


 

آتش عشقت چو برافروخت دود
سوخت مرا مایه‌ی هر هست و بود
کفر و مسلمانیم از دل زدود
تا به خم ابروت آرم سجود
                              فرق نِه از كعبه كلیسای من


 

 

 

Blossom photo

 


 


كِلك ازل تا كه ورق زد رقم
گشت هم‌آغوش چو لوح و قلم
نامده خلقی به وجود از عدم
بر تن آدم چو دمیدند دم
                          مهر تو بُد در دل شیدای من
 


 

 

Blossom photo


 


 

دست قضا چون گل آدم سرشت
مهر تو در مزرعه‌ی سینه كِشت
عشق تو گردید مرا سرنوشت
فارغم اكنون ز جحیم و بهشت
                          نیست به غیر از تو تمنای من
 

 

 

Blossom photo

 

 


 

باقی‌ام از یاد خود و فانی‌ام
جرعه‌كش باده‌ی ربانی‌ام
سوخته‌ی وادی حیرانی‌ام
سالك صحرای پریشانی‌ام
                          تا چه رسد بر دل رسوای من
 


 

 

Blossom photo


 


 

بر درِ دل تا اَرِنی‌گو* شدم
جلوه‌كنان بر سر آن كو شدم
هر طرفی گرم هیاهو شدم
او همگی من شد و من او شدم
                          من دل و او گشت دلارای من
 

 

 

 

Blossom photo

 

 


كعبه‌ی من خاك سر كوی تو
مشعله‌افروز جهان روی تو
سلسله‌ی جان خم گیسوی تو
قبله‌ی دل طاق دو ابروی تو
                          زلف تو در دَیر، چلیپای من
 


 


 

Blossom photo


 


 
شیفته‌ی حضرت اعلی‌ستم*
عاشق دیدار دل‌آراستم
راهرو وادی سوداستم
از همه بگذشته تو را خواستم
                          پر شده از عشق تو اعضای من
 

 

 

Blossom photo

 


 


 

تا كی و كی پندنیوشی كنم؟
چند نهان بُلبُلَه‌‌نوشی كنم؟*
چند ز هجر تو خموشی كنم
پیش كسان زهدفروشی كنم
                          تا كه شود راغب كالای من
 


 

 

Blossom photo


 


 

خرقه و سجاده به دور افكنم
باده به مینای بلور افكنم
شعشعه در وادی طور افكنم
بام و در از عشق به شور افكنم
                          بر در میخانه بوَد جای من
 

 


 

 

Blossom photo


 


 


 

عشق، عَلَم كوفت به ویرانه‌ام
داد صلا بر در جانانه‌ام
باده‌ی حق ریخت به پیمانه‌ام
از خود و عالم همه بیگانه‌ام
                          حق طلبد همت والای من
 

 

 

Blossom photo

 


 

ساقی میخانه‌ی بزم الست
ریخت به هر جام چو صهبا ز دست
ذره‌صفت شد همه ذرات پست
باده ز ما مست شد و گشت هست
                          از اثر نشیه‌ی صهبای من
 


 

 

Blossom photo

 


 


 
عشق به هر لحظه ندا می‌كند
بر همه موجود صدا می‌كند
هر كه هوای ره ما می‌كند
گر حذر از موج بلا می‌كند
                          پا ننهد بر لب دریای من
 


 


 

 

Blossom photo

 

 


 

هندی نوبت‌زن بام توأم*
طایر سرگشته به دام توأم
مرغ شباویز به دام توأم
محو ز خود، زنده به نام توأم
                          گشته ز من درد من و مای من


 

 

 

Blossom photo

 

 


 

 

 

 


 
 
 
 
 

 

 


 



Get a new e-mail account with Hotmail – Free. Sign-up now.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر