جناب دانش یار درود بر شما من هم چند سال پیش با این مورد مواجه شدم و پاسخ را در کتاب گزیده غزلیات شمس به سعی دکتر کدکنی یافتم. ایشون این غزل را در آخر کتاب خود به همراه چند غزل دیگر و با عنوان غزلیات منسوب به مولانا آورده اند. اجازه دهید متن توضیح دکتر کدکنی را با اندکی خلاصه گویی بازگو کنم : این غزل که از معروفترین غزلیات فارسی است و در همه جا به نام مولانا شهرت دارد در نسخه های قدیمی دیوان کبیر وجود ندارد و با همه زیبایی و بلندی مضمون که در برخی از ابیات آن هست تناقضهایی در خلال آن دیده می شود و ابیات با یکدیگر همخوانی ندارند. پرسشهایی از نوع " از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود" با اندیشه خیامی بستگی دارد نه با طرز فکر مولانا که می داند از کجا آمده و آمدنش بهر چیست. شاید برخی از ابیات این غزل از آن مولاناست و دیگران بیتهایی بر آن افزوده اند. در یک نسخه بیتی امده که این معنی را تایید می کند وجود یکی از ابیات این غزل است. می وصلم بچشان تا در زندان ابد از سر عربده مستانه به هم در شکنم هر کس با نوع صور خیال مولانا آشنایی داشته باشد می داند که چنین تصویری با عناصری ماخوذ از وسیعترین مفاهیم هستی – ازل و ابد – جز او نیست. با سپاس – هندیانی --- On Sun, 9/5/10, Kambiz Danesh-Yar <kdaneshyar@googlemail.com> wrote:
|
۱۳۸۹ اردیبهشت ۱۹, یکشنبه
Re: روزها فکر من اینست
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر