در ساعت سکوت مقدس

 

دلشوره                                                            شب                                           سرمست وسرسری                              بر اندیشه های سمج می گذرد                                                                     دیوارها                                                  به افراختگی خود                                         می بالند                                      ومن در حقارت بسترم می نگرم                                          که از آوار دلشوره ها و یأس                        افسرده است                                                        اندیشه های لجوج                                                        بر شیارهای عصب                                                 می رقصند                                               و ضرب آهنگ مکرّرشان                                      در سکوت کشدار دسیسه وخنجر                                        غوغای روزان وشبان من است                                                  مرا , نه هراس از مرگ                                        نیاز شکفتن در دستهای توست                                                                  که کوهوار                             در شولای فرسایش توفان و درد                       پیچیده است                                                 ونعره های سرکش رعد                                         از پریشان خوابی دشتهای دلم                            می گذرند                    محمّد علی - م