Re: استاد پرویز یاحقی

قطعه بسیار زیبا وتاثیر گذاری است باسپاس از جنابعالی که این ایمیل را برای دوستان ارسال نمودید روح استاد پرویز یاحقی شاد : To: emamian.f@gmail.com Cc: friends-of-radio-golha@googlegroups.com Date: Sunday, October 3, 2010, 9:18 PM با درود به بانوی گرامی و با سپاس از مهر شما و همدردی شما.من حتما اطاعت امر خواهم کرد و قطعاتی از دو بخش شعر را که برای او و نیز در سوک دختر جوانی  که بشکلی بسیار تصادفی با هم و با ساز او عجین شد و بر روی نوار ضبط است برای یاران گرامی ارسال میکنم.پرویز در یازدهم بهمن ماه رفت و ان حادثه در اسفند بوقوع پیوست.من شبی در اردیبهشت ماه سال بعد.یعنی چند ماه پس از دو حادثه با دوستانم بشمال رفته بودیم و شبی که جمله یاران برای راه پیمایی طولانی بجنگل رفته بودند و من تنها در تراس ویلای جنگلی با دو ضبط صوت مطالبی را ضبط میکردم بی اختیار بهنگام نواختن قطعه ای در شور از پرویز دچار حالتی شدم و بیاد هر دو تن انان قطعاتی را گفتم که بشکلی کاملا تصادفی با سازش همنوا شد.در ان شب تنهایی من بودم و سکوت جنگل و سازی که مینواخت  و من در نوار گفته ام(تا انجا که اجازه دارم بنویسم) برای اجابت فرمایش شما شبی تار است و سرد و سخت و سنگین                          نشستم در کنار اب غمگین شب از رنگ شبق برده سیاهی                        گرفته راهش از مه تا بماهی هلال ماه کم نور و تکیده                          چو کوژ پیر در انجم خمیده عجب حال غریبی دارد این گوی                  فرا خوان و فرا بخش و فرا گوی عجب حال بدی میبینم امشب                      همه اجزای عالم غرق در تب بیابان تا بیابان کوه تا کوه                       همه در ماتم و رنجند و اندوه همه زاری کنان در کنج محنت                  همه حسرت کشان از اوج غیبت بساط خاکیان را غم گرفته                               دل افلاکیان ماتم گرفته ز درج دیدگان بس لولو پاک                            فرو افتاده اندر سینه خاک همه سرها تکیده در گریبان                       چکیده اشک حسرت تا بدامان ز چنگ زهره ناید ساز دلکش                            کمان افتاده از دستان ارش کله رستم فرو افکنده از سر                         نکرده هجر پور خویش باور خراباتی ز زهر جام باده                             سر محنت به دیواری نهاده چمن افسرده می از جوش رسته                         به بستان گرد خاموشی نشسته دوتا کرده قد خود را صنوبر                          شقایق مانده بی سامان و یاور هوا گیری ز شاهین ها گرفته                          کلاغ پست و در سنجاب خفته چکیده اب رخ از چهره گل                                رمق افتاده از پرهای بلبل بنفشه تاب گیسو باز کرده                                 نوای بی کسی اغاز کرده ز هجر گل هزار رنج دیده                                سحر از شاخ نیلوفر پریده به رستاخیز شبنم قطره ها مات                        سرشک گل پریشان گشته از ذات که تاراج خزانی تیغ در مشت                         رگ گل را درید و شمع را کشت که از ماهی برون شد افتابی                              به اوج اسمان پر زد عقابی گل از گلشن صفا از بوستان رفت                         که پرویز از میان دوستان رفت البته این شعر دنباله ای هم دارد که چون اسامی نا اشنا دران است با اجازه یاران گرامم تا همینجا نوشتم.و نیز غزلی هم هست در همین شب نوشتم که ارسال خواهم کرد کمی ها و کاستی ها  و نا رسایی ها را نیز بر من میبخشید.پیوسته دلت شاد و لبت خندان باد فرامرز سمیعی From: Fariba Emamian <emamian.f@gmail.com> To: friends-of-radio-golha <Friends-of-Radio-Golha@googlegroups.com> Sent: Sun, October 3, 2010 5:19:03 PM Subject: استاد پرویز یاحقی با درود به یاران عزیز از دوست گرامیمان آقای سمیعی خواهشمندم قطعه شعری که در سوگ استاد پرویز یاحقی سرودند به همراه مطلبی که به نثر برایشان نوشتند را برایمان ارسال فرمایند تا شاید با خواندنش ما نیز در غم سنگینی که شما در آن لحظات داشتیدبیشتر از پیش شریک باشیم پیشاپیش سپاس فراوان دارم   فریبا امامیان