۱۳۸۹ آذر ۱۱, پنجشنبه

[www.eshterak.info] ۱۶ آذر ، گفتگوی اشتراک با امیرمحسن محمدی

http://www.eshterak.info/m/2010/12/post-43.html

۱۶ آذر ، گفتگوی اشتراک با امیرمحسن محمدی


به شانزده آذر ، روز دانشجو، نزدیک میشویم . و این در حالیست که بنظر
میرسد شرایط ملتهب سال گذشته وجود ندارد ؛ التهاب و اعتراضی که جامعه و
دانشگاه را فرا گرفته بود . از سوی دیگر سرکوب همیشگی حکومت اسلامی در
دانشگاه امسال ابعاد بسیار وسیع تری بخود گرفته است ؛ بازداشت ، اخراج ،
محرومیت از تحصیل ، توقیف نشریات دانشجوئی . دانشجویان معترض با همه جور
نیروی سرکوبگری سر و کله میزنند ؛ از گارد ضد شورش گرفته تا سربازان
گمنام امام زمان ، از کمیته های انضباطی گرفته تا دادگاه انقلاب .
شانزده آذر امسال دیگر تنها به درون دانشگاه مربوط نمیشود ؛ شانزده آذر
روز تمامی دانشجویان زندانی ، تمامی دانشجویان اخراجی و محروم از تحصیل و
تمامی دانشجویانی است که بار سنگین تبعیدی ناخواسته را بر دوش میکشند
شانزده آذر روزی است که نگاه جامعه متوجه دانشجویان و فعالین دانشجوئی
است . اینکه آنها چه میکنند ؟ چه اعتراضی را سازمان میدهند ؟ چه می
اندیشند و آینده را چگونه میبینند ؟ و چه راهکارهائی دارند . در همین
رابطه سایت اشتراک سعی دارد تا با طرح برخی پرسشها نظرات چند تن از
فعالین ، اسبق یا فعلی ، دانشجوئی را جویا شود .

- لطفا ابتدا خودتان را معرفی کنید

امیرمحسن محمدی هستم، روزنامه نگار، فعال دانشجویی و عضو دانشجویان
آزادیخواه و برابری طلب، که طی فعالیت سیاسی ۲ بار به زندان افتادم و
نهایتاً با وثیقه آزاد شدم.

- شرایط کنونی جنبش دانشجوئی و کلا فضای دانشگاه را چگونه میبینید ؟

در حال حاضر جنبش دانشجویی فضای بسیار تیره و تاری دارد و یکی از تاریک
ترین برهه های سال های اخیر را پشت سر می گذارد، فعالان جدی عرصه ی
دانشگاه به شدت توسط اطلاعات جمهوری اسلامی سرکوب شده اند، یا در زندانند
یا آزاد شده و با وثیقه های سنگین انتطار فرا رسیدن دادگاه خود هستند، یا
به دلایل مختلف ناچار به ترک کشور شده اند، دانشگاه در انحصار نیروی های
بنیاد گرای مذهبی است و کوچک ترین صدایی توسط ماشین سرکوب جمهوری اسلامی
به عنوان نوعی از حکومت سرمایه داری حذف می شود، از طرفی چپ دانشجویی تا
حدود زیادی فضای سیاسی و ابتکار عمل در محیط های دانشجویی را از دست داده
است، حداقل فعالیتی که هم وجود دارد را سبز ها و اصلاح طلبان در جهت
منافع سرمایه داری دارند، در مقابل بخش هایی از چپ که در دانشگاه وجود
دارند به ناچار کاملاً زیر زمینی شده و فاز علنی فعالیت را از دست داده
اند، و دلایل ورود ما به این مرحله ی تاریک از فعالیت دانشجویی در مورد
چپ کم کاری و اشتباهات تاکتیکی بزرگی بود که مرتکب شدیم، هرچند بخش هایی
از این تاکتیک ها را عیناً در هماهنگی با تئوری اجرا کردیم اما بدون
انتقاد به تئوری مسلط آن روزمان در دامان اشتباهات تاریخی افتادیم و کار
به اینجایی که هستیم رسید .

- رابطه فضای اعتراضی و جنبشهای جاری در جامعه امروز ایران با دانشگاه را
چگونه میبینید و یا فکر میکنید چگونه باید باشد ؟

فضای اعتراضی که در خیابان ها در طی حوادث اخیر شکل گرفت، نهایتاً پس از
سرکوب خشن و قرون وسطایی حکومت به درون دانشگاه ها محدود شد، و در حال
حاضر نیز به نوعی تنها دانشگاه نمایندگی جریان سبز را می کند اما سبز
درون دانشگاه نه در سطح رهبران بلکه در سطوح پایین تر بیشتر از آنکه سبز
اصلاح طلب موسوی و کروبی باشد، سبز از نوع اپوزیسیون راست هست، سبزی که
سلطنت طلبان تا مجاهدین خلق را در خود جا می دهد، به هر حال بر اساس همان
سنت نا درستی که دانشگاه را اخرین سنگر می دانست (و ما هم به آن اعتقاد
داشتیم) جنبش سبز نیز آخرین و قوی ترین سنگر خود را در دانشگاه ها قرار
داده است.
اما در مورد بخش دوم سوال که چگونه باید باشد، قطعاً هر چه که وجود داشت
از بین رفته است و ما باید دوباره از صفر شروع کنیم، آسمان چپ دانشجویی
را ابرهای سیاهی پوشانده است، باید از صفر دوباره فعالین کمونیست پرورش
داده شوند ، باید با برگزاری جلسات مطالعاتی به آگاه سازی نیروها
بپردازیم، باید با یک قدم عقب نشینی دوباره به درون کانون ها ، انجمن های
فرهنگی ادبی و ... بازگردیم و از صفر به پرورش نیرو بپردازیم، اعضای
دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب می توانند در این مرحله دوباره نقشی
تاریخی را به عهده بگیرند و این نکاتی که گفتم نه راهکار جدیدی هست و نه
به خطوط احزاب مختلف مربوط است، بلکه ضرورتی تاریخی است که بسیاری از
اعضای داب مدت ها پیش به آن رسیده اند.

- مهمترین گرهگاه و مسئله برای پیشروی جنبش دانشجوئی را چه میدانید ؟

اول باید پرسید مقصود از جنبش دانشجویی چیست؟ جنبش دانشجویی راست و موانع
پیش رویش جای بحث در اینجا ندارد اما جنبش دانشجویی چپ اصلن در مرحله ای
نیست که بخواهد یا بتواند پیشروی کند، چپ دانشجویی در ایران یک بار دیگر
به قتل رسیده است، ما صرفا می توانیم از موانع پیش روی ایجاد و بازسازی
چپ دانشجویی حرف بزنیم، ما اگر نتوانیم مواضعی واقع بینانه بگیریم و
منطقی تحلیل کنیم باقی مانده ی فضای موجود را هم از دست خواهیم داد، در
این زمینه یکی از مهم ترین مشکلات پیش روی ما عدم سازماندهی و توان ایجاد
تشکیلات است که خود از پس لرزه های سرکوب چند سال اخیر جنبش می باشد، غیر
از این عدم وجود پیوند سیستماتیک جنبش چپ دانشجویی با پایگاه طبقاتی خویش
که همان جنبش کارگری باشد نیز تا کنون ضربات بزرگی را بر آن وارد آورده
است، به عنوان مثال داب به نوعی از سازماندهی اینچنینی بود که نه در پرتو
جنبش کارگری که در پیشاپیش آن می خواست به حرکت درآید که در عدم وجود
جنبش مادر آن که همان جنبش طبقه ی کارگر باشد و به سبب مسائل دیگر با بن
بست مواجه گردید .

- فکر میکنید سرکوب بلاوقفه صورت گرفته در دانشگاه در طول سالهای اخیر چه
تاثیری بر دانشجویان ، فعالین دانشجوئی و نیز گروههای مختلف دانشجوئی
داشته است ؟

مشخصاً در مورد دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب حرف می زنم، سرکوب
همیشه منجر به توقف فعالیت ها نمی شود اما در شرایط ایجاد شده برای ما
جنبش از حرکت باز ایستاد که این دلایل مختلفی دارد، اول از همه با وجود
اینکه بسیار از رفقا ادعا می کنند که می دانستند با سرکوب و بازداشت
مواجه خواهند شد اما به هیچ وجه آمادگی سرکوب آن هم در این ابعاد وسیع را
نداشتند، و در نتیجه با یک شوک مواجه شدند، از طرف دیگر مشکل مهم تر عدم
انتقال درست تجربیات زندان نسل قبل و عدم آگاهی از روش های بازجویی
امروز ، چگونگی انتقال اطلاعات و دسته بندی آنها و مدیریت بازجویی ها
بود .
درمورد کل جنبش نیز سرکوب چیز جدیدی نیست و اگر فعالین در عرصه های مختلف
آنرا پیش فرض قرار ندهند حماقت محسوب می گردد و فضای دانشگاه از قبل از
انقلاب با آن اجین شده است، اکثر نیروهای جدی اپوزیسیون از درون همین
دانشگاه ها بیرون میایند اما مشکل، مداوم بودن آن است چرا که درصورت عدم
بوجود آمدن وقفه در سرکوب، امکان سربلند کردن مجدد از بین می رود و
دانشگاه در فضای گورستانی و پادگانی فرو می رود .

- در بالا به دانشجویان آزادیخواه و برای طلب اشاره کردید ،ما شاهد این
هستیم که بعد از دستگیری و زندان کردن فعالین این مجموعه بعد از اعتراضات
۱۳ آذر ۱۳۸۶ فعالیت دانشجویان چپ در دانشگاهها تا حدود زیادی کمرنگ شده و
با اینکه در سالهای گذشته برای برگزاری مراسم های ۱۶ آذر ابتکار عمل در
دست دانشجویان چپ بود دیگر شاهد آنگونه کار و فعالیت چپ ها در دانشگاهها
نیستم به نظر شما دانشجویان چپ چگونه میتوانند بار دیگر رهبری اعتراضات
در دانشگاهها را در دست بگیرند ؟

البته اکنون هنوز می توانیم از تجربیات برگزاری مراسم های کمونیستی در
چند سال گذشته بصورت مستقل کاملاً دفاع کرد، به هرحال یک تابوی بزرگ در
دانشگاه شکسته شد و یکی از بخش های جدی اپوزیسیون جمهوری اسلامی یعنی
کمونیست ها اقدام به برگزاری تجمعات علنی و گسترده با تابلو، شعارها و
رنگ خود کردند، از این دیدگاه باید تکرار کرد که اشتباهات فردی که از طرف
یعضی از رفقا انجام شد و اینجا و آنجا هنوز دلیل سرکوب جنبش را آن می
دانند به هیچ وجه دلیل واقعی آن نیست، هرچند به هیچ وجه قابل دفاع هم
نیستند اما فرض کنید که هر جناح دیگری از اپوزیسیون اقدام به برگزاری
تجمع و سازماندهی در این سطح می کرد مثلا حتی سلطنت طلب ها در این سطح
تجمع می کردند و عکس های پهلوی را بالا می بردند، مسلماً با اینچنین
سرکوبی مواجه می شدند.
برای در دست گرفتن دوباره ی رهبری اعتراضات باید به تجربه ی گذشته
بازگشت، باید تجربه ی دانشجویان ازادیخواه و برابری طلب به عنوان تنها
تجربه ی سازماندهی چپ معاصر مورد نقد قرار بگیرد و اتفاقاً باید بسیار
تند هم مورد نقد قرار بگیرد اما این با تخریب و سهم خواهی متفاوت است و
در ضمن باید توجه داشت و تکرار کرد داب تنها تجربه ی سازماندهی است و
گروه ها و جریانات دیگر از حد گروه و محفل های کوچک دانشگاهی بیشتر نمی
روند.
حال با توجه به این بحث من فکر می کنم درست است که برگزاری آکسیون های
سرخ در آن مقطع زمانی درست بود اما در حال حاضر من این روش کار را برای
کنونی رد می کنم، دیگر نمی توان بی دفاع و انتحاری در برابر پلیس سیاسی
خشن و سرکوبگر عریان شد، در این برهه از زمان همانطور که عرض کردم باید
با عقب نشینی به درون کانون ها نشریات و انجمن های دانشجویی باز گشت و با
کادر سازی و دادن آگاهی کمونیستی نبض پنهان جنبش دانشجویی را در دستان
سرخ خود بگیریم، برگزاری آکسیون مستقل به شدت اشتباه هست و باید در درون
بطن جنبش به فعالیت اعتراضی پرداخت، این روش سطح تماس فعالین چپ را با
جامعه ی هدف دانشجویی بیشتر می کند، باید در سطوح اصلی فعالیت بیشتر
پایین رفت و فاز مخفی مبارزه را بیشتر کرد، برگزاری یک آکسیون مستقل بزرگ
و سرخ با انقلاب کارگری فرق می کند، اگر توان سال ۸۶ در نیروهای چپ
دانشگاهی وجود داشت، همه ی مناسبات جامعه در حوادث بعد از انتخابات ریاست
جمهوری را برهم می زد، باید قوی شد، ساماندهی کرد و در مقاطع زمانی حساس
وارد صحنه شد.

- تجربه شما از برگزاری مراسمها و تجمعات ۱۶ آذر در سالهای گذشته و
فعالیت در محیط دانشگاه چگونه بوده است در همین رابطه چه دیدگاهها ،
تجربیات و نقطه نظراتی برای بازگو کردن به دانشجویان و فعالین دانشجوئی
دارید ؟ چه نتایجی از این فعالیتها میگیرید و چه تجاربی را پیشنهاد
میکنید ؟
۱۶ آذرهای سرخی که برگزار شد یک ضرورت تاریخی بود که هرچند با هزینه ی
بسیار سنگینی مواجه شدند اما هنوز با وجود تمام انتقادهای که وارد شده
شدیداً قابل دفاع هستند، تصلب ۳۰ ساله شکست و دوباره چپ در فضای دانشگاه
ها عروج کرد، هر چند من شخصاً بر این باور هستم که علی رغم تسلط راست اما
زمین دانشگاه ها در ایران چپ است، و این سنت مبارزاتی طی دهه ها وجود
داشته است.
در مورد تجربیاتی که در قبال این تجمعات بدست آوردیم می توان گفت مهم
ترین نکته ای که باید از طرف ما انتقال پیدا کند جدا سازی دقیق تعاریف
فعالیت در فاز علنی و مخفی کمونیستی است، مسلماً در طی هر فعالیتی هر دو
این فاز ها وجود دارند و اکثر ادعا ها بر خلاف این نادرست می باشد،
فعالین تازه کار باید توجه داشته باشند حتی یک حزب قانونی راست در جلسات
درونی خود وارد فاز مخفی شده و یک سازمان مسلح در عملیات شهری وارد فاز
علنی شده است، در مورد دانشجویان آزادخواه و برابری طلب مشکل بزرگ تر عدم
تعریف صحیح این دو فاز بود که بسیاری هر دو را با هم خلط کردند یا از در
فعالیت علنی افتادند یا از در فعالیت مخفی، مشکل اساسی تر نیز این نکته
است که دانشجویی که در فضای دانشگاه فعالیت می کند و هر روز کارت
دانشجویی آن چک می شود چگونه فاز مخفی فعالیتش را در دانشگاه بصورت دقیق
تعریف کند؟ این مهم تدقیق نخواهد شد مگر فارغ از اختلاف های موجود اعضای
داب صرفاً با هدف یک جمع بندی دقیق تر و انتقال تجربیات یک بار دیگر در
کنار هم جمع شوند.

--
دریافت این پیام بدلیل ثبت نام شما درخبرنامه "اشتراک" است
نشریه الکترونیکی اشتراک : www.eshterak.info
جهت دریافت فیلتر شکن روز به بخش "فیلترشکن" مراجعه کنید
تماس با نشریه الکترونیکی اشتراک : eshterak1@gmail.com
درصورتی که میخواهید دوستانتان مشترک خبرنامه اشتراک شوند لینک زیر را برایشان ارسال کنید
http://groups.google.com/group/eshterak1/boxsubscribe
برای لغو ثبت نام در خبرنامه اشتراک کافیست یک ایمیل به آدرس زیر ارسال کنیدeshterak1+unsubscribe@googlegroups.com

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر