۱۳۸۹ اسفند ۱, یکشنبه

بوی بهار

زان پس که صد هزار شقایق به کوه و دشت ،                

پرپر شدند در پی آن سرخ انتظار،                                   

در گرمجای گوشه مطبخ پیاز پیر،

با ریش و ریشه ای که دوانده است در قفس،

افراشته رایت سبزی که این منم،

آیین آن بهار.         

                             استاد شفیعی کدکنی

ارسال شده توسط در

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)