ياران گرامي ام درود بر شما
اين چكامه را به بهانه سخنان زشت كلام به پيشگاه شما پيشكش ميكنم ، بيگمان كسي كه براي نام هاي برده شده در قران مانند كورش ، ارزشي نمي گذارد و پيامبرش رابانام كوچك ميخواند ، توفان كه بر گردد ، بادبان او نيز خواهد چرخيد .
ايزد فرموده است كه : "ميهن دوستي از ايمان سرچشمه ميگيرد " يا بهتر بگوييم آنكس كه ميهن ندارد ، ايمانش نيز بنياني ندارد و كسي كه براي آفريده خدا ارجي پاس نميدارد ، او رانيز گرامي نخواهد داشت .
اين چكامه به گونه اي برگردان ، ماننده ،" احترام امام زاده به نگهدارنده آنست " ميباشد.
خانگاه
خانه ای داریم بنیانش کهن
قالی پازیرکی بر روی آن (قالي پازيريك = يك از كهن ترين قالي هاي ايراني بجامانده )
پایه های هر ستون چون جام جم
گاو ها آرام ، شاخ افراشته
تاق ها را گرده شان برداشته
شیر ها برنده با تیغ نگاه
چون سپاهی بسته هر در آیگاه (درآيگاه = ورودي)
تا که ناید اهرمن در خانگاه
تا که ناید درد و مار و تیرگی (مار = مريضي ، نماد شيطان، مار)
تا که ناید خستی و دلمردگی
آتش زاد اهورا در میان
بسته هر راهی به دیوان نهان
خانه ای پاد و فره ( پاد = ايمن ، فره =ايزدي ، پر شكوه )
مانا دژ و یزدان سپر
درمیان شهر ایران
پارس و انشان ، آریانا
در میانرودان و آران (آران = آذربايجان جعلي شوروي)
پارس دریا ، آنکش دریاک کاسان (كاسان = برگردان پارسي كاسپين)
خانه ای کو مانده زروانی نگار (زروان = در زير چكامه چم آنرا بيابيد )
سنگ دژ با سد هزاران یاد و بان ( بان = نگهبان ، نگهدارنده )
خانه ای داریم بنیانش کهن
تاق بشکستست کنون ، آوارهم
آتش زروانیان خاکستری
شیر خاموش است و فررش بسته پا
تازی پر تازش و تورانیان
سُم یاجوجی وش و ماجوجیان
پا فرو آورده بر خاک کیان
آریا خوابیده است بی آگهی
خانمان تار است و پر مار است و کین
چون کیایی نیست در ایران زمین (كيا = مرزبان )
خانه ای گلشن شود شاد و مهی
مردمانش ، نی دویی در رنگ و رآی ( رآي = انديشه )
بی نشستن با بدان با بسته پای
یا که بی آزرم ، بی شرم نگاه
خانه ای شادان شود پر زر و فر
کو نگهبانش بدارد فرهی
دشمن آزارد بدان را آگهی
با سپاس بي كران
فرذان و فرجان و فرخنده باشيد
سيامك بديعي
- (زروان = نخستين آيين يكتاپرستي زميني و ايراني كه نام خدا در اين آيين ويوجهان يا ويوگهان بوده
كه اكنون واژگان كيهان و جهان از آن بن ميگرند )
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر