ياران گرامي ام درود بر شما
من با اندكي گله ، به ميان شما ياران گل آمدم ، تا آنجايي كه من با برنامه گلها آشنايي دارم هيچگاه نوايي تند ، كوبه اي ، طبل ، يا به هر گونه آواهاي خراش آور نشنيدم ، همه سازها و نواها ، انگاري در رودي آرام ، به گلستان ميرسيدند و اگر گاهي هم شتابي بود ، ريزش آبي بود در آبشاري كوچك و آهنگين و اكنون چه شده است كه در اين گلها و گلستان ، با اندك ، واژه اي همگان به توفان برخواسته اند ، سنگ بر سنگ ميسايند و گرداب بر آب .
ياري را شگفت آمده است از آنچه كه در باور او بود و اكنون نيست و چه بسا چكامه اي كهن را كه كودكيش را ياد آور است ، را هم ، به گمان " انداختن " دانسته ، بسا توفيده از آنچه كه تا كنون به دروغ بر او رانده اند كه بر گمان من ، اين شايد كمترين خواسته هر كسيست كه با او روراست باشند .
شادي مهربان و گرام اين حق و خواسته تو ، درست است و راست و اما اگر من جاي تو بودم كمي پرسشم را ميسائيدم تا شايد از زهرش كاسته شود .
و اما ديگر دوستان نيز در اين برنامه گلها ، سازهايي زدندكه شايد در هيچ گلهايي تا كنون زده نشده بود ، اي كاش پيش از نغمه سرايي اندكي سازهايم را كوك ميكرديم . كاش
و بيگانه ترين ساز را آنجا يافتم كه اين رود 5000 ساله را چو جويي خشك ، نماياندند ، بر من اندكي شگفتي كه ديگران جويشان را چون رود مينمايانند و ما رودمان را چون جوي ، شايد هم در هر جاي ديگر چون دانشها و زندگي و .. چيزهاي ديگر كم آورده باشيم ولي آيا رودخانه دپ (ادبيات )ما هم جوي شده است ، من نميخواهم نامي از چكامه سرايان و نويسندگان همين يكي دو سد سال ببرم ، كه ميدانم اگر اندكي انديشه كنيد نام هاي بسياري را بياد خواهيد آورد . اما همين گلهاي خودمان را ماننده ميگيرم ، كدامين كشور را ديده ايد كه برنامه اي اينچنين فرهنگي و كهن سنگ و ارزشمند را در دو دهه به گونه اي پياپي و هفتگي فراهم كرده باشد . برنامه اي كه هر برنامه اش ،انجمني است از دانايي و خنيايي و شور و دانش خنيايي كهن ، كه بروژن (مدرن )نيز شده باشد .
به هر روي ، ايكاش كه اين دوستان اينگونه از فروغي پشتيباني نميكردند كه زخمشان پشتمان را آجين كرد .
و اما من نيز اگر روايي باشد اندكي از روباه كلاغ بگويم كه اندكي ميدانستم و مانده اش را در فرايانه (اينترنت) جستجو كردم و يافتم و چون پرشمار بودند و من نيز آنها را بسيار فشرده كردم نميتوانم ، پي و بنيان هر يك را باز بگويم :
مجتبی مینوی می گوید: کتاب کلیله و دمنه از جمله آن مجموعههای دانش و حکمت است که مردمان خردمند قدیم گردآوردند و «بهرگونه زبان» نوشتند و از برای فرزندان خویش به میراث گذاشتند و در اعصار و قرون متمادی گرامی میداشتند، میخواندند و از آن حکمت عملی و آداب زندگی و زبان می آموختند.
- ترجمهای از آن به زبان سریانی امروز در دست است. این ترجمه نزدیکترین ترجمه از لحاظ زمانی به تألیف برزویهاست.