آیاایرانیان با وضعیت فعلی می توانند به آزادی برسند؟ راستی شرط رسیدن به آزادی چیست؟ اگر تصور می کنید که برای رسیدن به آزادی چند مسئول عوض شوند ، کار درست می شودسخت به بیراهه رفته اید. تصور کنید : در حال حاضر دولت موقتی سر کار است. که می خواهد یک رفراندوم برای تعیین حکومت برگزار و بعد از آن هم مسئولین را مردم بصورت آزادانه انتخاب شوند. آیا ایرانیان خواهند توانست با رعایت نظم و انظباط و همچنین با احترام به حقوق شهروندی یکدیگر و بدون ایجاد شوروش و آشوب، چند وقتی در خانه های شان نشسته تا این دولت موقت تشکیل شده و به خواسته های شان رسیدگی کند؟به راستی مردمی خودخواه و بی گذشت همچون ایرانیانی که برای هر چه زودتر خارج شدن از یک سالن نمایش، چندین کودک خُردسال را زیر پاهای شان لِه کرده و کشته اند، شایستگی زندگی در جامعه ای آزاد را دارند که برای صف ایستادن نیز باید قانون رعایت شده و حق هیچ شهروندی ضایع نشود؟فرتور سالن نمایش برنامه خاله شادونه در شهر خرمدره را نشان می دهد؛ به راستی در کجای دنیا، چند کودک در زمان خروج از سالن یک برنامه کودک، زیر دست و پای مردمان لِه شده و کشته می شوند؟ آیا به جز ایران امروز که مهد انسان های خودشیفته، خودخواه و بی گذشت است چنین جنایتی جای دیگری از این کره خاکی رخ می دهد؟مردمی که برای زودتر خلاص شدن ار شر ترافیک های سنگین دست به هر کار خطرناکی زده و حقوق دیگر هم میهنان خود را پایمال کرده و در صورتی که فردی به ایشان اجازه عبور ندهد و از حق خود برای ایستادن در جایگاهش دفاع کند، از ماشین خود پیاده می شوند و فرد بینوا را کتک زده و به وی دشنام می دهند، شایستگی لازم برای زندگی در جامعه ای را دارند که در آن سرعت غیر مجاز و حرکات نمایشی جُرم محسوب شده و قانون عدالت را علیه شان اجرا خواهد نمود؟بسیاری از مردم ایران گمان می کنند که از سایر شهروندان ایرانی بهتر و شایسته ترند؛ بنابراین نباید همچون دیگران در صف نانوانی، صف بانک، صف اداره جات و یا حتی ترافیک ایستاده و وقت شان را تلف کنند؛ ایشان در ذهن کوچک شان با "زرنگ بازی" و در حقیقت با شارلاتان بازی، از هر راهی برای زودتر انجام دادن کارشان استفاده کرده و حق و حقوق دیگر شهروندان برای شان کمترین اهمیتی ندارد.خلاف ها و قانون گریزی های ایرانیان را همه روزه می توان در گوشه و کنار مملکت مشاهده کرد، ایرانیان در هنگام رانندگی به هیچ تابلو و علائم راهنمایی و رانندگی توجهی ندارند؛ دور زدن و دنده عقب رفتن در لاین سوم اتوبان و استفاده از خیابان های ورود ممنوع و نبستن کمربند ایمنی و پارک اتوموبیل شان در مقابل درب منازل مسکونی، همه و همه قانون گریزی و بی اخلاقی است؛ اما در فرهنگ عقب افتاده مردم کوچه و بازار، این اعمال خجالت آور "تیز بازی" و "بچه زرنگ" بودن حساب شده و کمترین تلاشی برای تغییر اینگونه رفتارهای به دور از اخلاق و فرهنگ صورت نمی گیرد.در قرن بیست و یکم و عصر ارتباطات و دوره تکنولوژی که دانشمندان در حال کشف زندگی در کره مریخ می باشند، مردم ایران هنوز کوچک ترین اختلافات و مشکلات بین خود را توسط زور و دعوا و کتک کاری و دیگر اعمال تاریخ مصرف گذشته و خجالت آور، حل می کنند. در یک جمله می توان گفت در ایران نه آنکس که حق دارد، بلکه آنکس که زور بازوی بیشتر و دوست و رفیق های گردن کلفت تری دارد، برنده مجادله است.کردار، گفتار و پندار مردم ایران در کوچه و بازار به حدی عقب افتاده و خجالت آور است که حتی اگر مسئولین فعلی بر سرکار نباشند ، با پتانسیل موجود در اجتماع، نظام دیکتاتوری دیگری که شایسته مردمان کوچه و بازار است، بر سر کار خواهد آمد؛ چون این مردمان هستند که دولت ها را می سازند و این دولت ها هستند که از بطن جامعه و طرز فکر و رفتار مردمان تغذیه شده، قدرت گرفته و بر سر کار می مانند.فرتور یک ایرانی را در حال عزاداری برای حسین ابن علی نشان می دهد. آن مرد نه حسین بن علی را می شناسد و نه دلیل شهادت ایشان را می داند و نه دلیل عزاداری خودش را می داند و نه می خواهد تا آخر عمرش چیزی در این مورد بداند. آن مرد، به تاریخ، تمدن، فرهنگ و هویت ملی خویش پشت پا زده و آنان را فراموش کرده و غرق دریکسری از اعمال و خرافات و جهل شده است. آیا به راستی چنین شخصیتی که سمبل قشر عظیمی از جامعه ایرانی است، توانایی تشخیص بد از خوب را دارد؟ آیا وی آگاهی کافی برای انتخاب یک حکومت برای آینده ایران را دارد؟ حسن بن علی برای چه شهید شد؟ عزاداری برای حسین بن علی برای چیست؟ جوابش این است حسین بن علی برای به حکومت رسیدن یزید با زور سرنیزه مخالفت کرد. تا قبل از یزید حکام توسط مردم انتخاب می شدند و مردم بر اعمال حکام، توسط امر به معروف و نهی از منکر نظارت می کردند. حالا اگر برای حسین بن علی عزاداری می کنی، فردای آن روز باید چه بکنی ؟ آیا بر اختلاس چند هزار میلیارد ریالی باید سکوت کنی؟ آیا باید بر اختلاس بیمه سکوت کرد؟ بیمه ای که در حال حاضر بر اثر اختلاس زیاد هیچ پولی برای ادامه مداوای جانبازان جنگ تحمیلی ندارد بطوری که سروصدای برنامه بیست و سی تلویزیون را هم درآورد. راستی اگر کسی پولی برای مداوا نداشته باشد در کدام بیابان باید رها شود؟
در ایران امروز کردارهای همچون نوع دوستی، کمک به یکدیگر، دست ناتوان و فقرا را گرفتن، احترام به سایر شهروندان، رعایت حقوق سالمندان و از کار افتادگان و معلولین، از خود گذشتگی و فداکاری، مهربانی و عشق ورزیدن به هم وطن، هم شهری و… فراموش شده و هر ایرانی دیکتاتور کوچکی است که تلاش دارد تا بر محیط و انسان های اطراف خود حکومت کند.تا زمانی که مشکلات اخلاقی و معضلات عمیق فرهنگی مردمان ایران زمین رفع نشود و ایشان برخوردهای عقب افتاده و قرون وسطایی خویش در هر زمینه ای را کنار نگذاشته و به کردارهای انسانی و امروزی روی نیاورند، رسیدن به آزادی و شأن انسانی بسیار دور بنظر می رسد.
--
اين ايميل را براي دوستان خود هم بفرستيد.
و به آنها بفرماييد، روي خط پايين كليك كنند تا براي آنها هم مطالب خوب و جالب بفرستيم
http://groups.google.com/group/taf_sar/subscribe
اين ايميل بدليل عضويت شما در گروه تفريح و سرگرمي است.
ايميل گروه اين است. taf_sar@googlegroups.com
اگر از دست ما ناراحت هستيد و نمي خواهيد مطالب ما بدست شما برسد پس خط پايين را كليك كنيد.
taf_sar+unsubscribe@googlegroups.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر