اي حيات! با تو وداع مي کنم، با همه مظاهر و جبروتت. اي پا هاي من! مي دانم که فداکاريد و به فرمان من مشتاقانه به سوي شهادت صاعقه وار به حرکت در مي آييد. اما من آرزويي بزرگتر دارم. به قدرت آهنينم محکم باشيد و اين پيکر کوچک، ولي سنگين از آرزوها و نقشه ها و اميد ها و مسوليتها را به سرعت مطلوب به نقطه دلخواه برسانيد. در اين لحظات آخر عمر، آبروي مرا حفظ کنيد. شما سالهاي دراز به من خدمت ها کرده ايد. از شما آرزو مي کنم که اين آخرين لحظه را به بهترين وجه، ادا کنيد. اي دست ها من! قوي و دقيق باشيد اي چشمان من ! تيز بين باشيد. اي قلب من! اين لحظات آخرين را تحمل کن. به شما قول مي دهم که پس از چند لحظه همه شما در استراحتي عميق و ابدي آرامش خود را براي هميشه بيابيد.
من چند لحظه بعد به شما آرامش مي دهم، آرامش ابدي. اين لحظات حساس وداع با زندگي و عالم، لحظات لقاي پروردگار و لحظات رقص من در برابر مرگ بايد زيبا باشد. در راه تو من مسوليت تام دارم که در مقابل شدائد و بلايا بايستم، تمام ناراحتي ها را تحمل کنم. رنج ها را بپذيرم، چون شمع بسوزم و راه را براي ديگران روشن کنم.
اي خدا! من بايد از نظر علم از همه برتر باشم تا مبادا که دشمنان، مرا از اين راه طعنه زنند. بايد به آن سنگ دلاني که علم را بهانه کرده و به ديگران فخر مي فروشند ثابت کنم که خاک من هم نخواهند شد. بايد همه آن تيره دلان مغرور و متکبر را به زانو در آورم، آنگاه خود خاضع ترين وافتاده ترين فرد روي زمين باشم...
امام من، مني که وصيت مي کنم، مني که تو را دوست مي دارم... آدم ساده اي نيستم من خداي عشق و پرستشم، من نماينده حق، مظهر فداکاري و گذشت، تواضع، فعاليت و مبارزه ام. آتشفشان درون من کافي است که هر دنيايي را بسوزاند، آتش عشق من ببه حدي است که قادر است هر دل سنگي را آب کند. فداکاري من به اندازه اي است که کمتر کسي در زندگي به آن درجه رسيده است...
کسي که وصيت مي کند آدم ساده اي نيست، بزرگترين مقامات علمي را گذرانده، سردي و گرمي روزگار را چشيده، از زيباترين و شديد ترين عشق ها برخوردار شده، از درخت لذات زندگي ميوه ها چيده، از هر چه زيبا و دوست داشتني است برخوردار شده و در اوج کمال و دارايي، همه چيز را رها کرده و به خاطر دين مقدس، زندگي دردآور و اشکبار و شهادت را قبول کرده است. آري! اي محبوب من! يک چنين کسي با تو وصيت مي کند
-سياستمدار كسي است كه بگويد در آينده چه پيش ميآيد و اگر پيش نيامد دليل محكمي داشته باشد
--
قال الصّادق علیه السلام:
… همانا خداوند، دنیا راهمچون سایه تو آفریده؛ اگر در پی آن باشی تو را به سختی و مشقت اندازد و هرگز بهآن نخواهی رسید و اگر آن را پشت سر اندازی، خود به دنبال تو آید در حالی که توآسوده ای.
بحارالأنوار/ج۷۰ /ص۱۶۵
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر