درود به عزيزان گروه وزين گلها
اميدوارم اين بار شعر درست باشد :
ضمنا ميخواستم عرض كنم اگر دوستان حال دارند و اهل مباحثه اند اين پرسش بنده را پاسخ بدهند كه: آيا كسايي را ميشناختيد ؟ چقدر ؟ چگونه ؟ اگر هم خاطره اي داريد كه مربوط موضوع پرسش بنده مي شود ذكر فرمائيد : با تشكر
ارادتمند حسين آذرافزا
راه تا پشت داستانها برد آنكه ني را به آسمانها برد
اصفهان را بنفشه پوش كنيد شب آواز سرمه نوش كنيد
كرد بدورد پير موسيقي خفته در خاك امير موسيقي
مولوي هو كشيد و جامه دريد شمس را ديد پشت سر نگران
گفت اي پير اين غمي كمي نيست بي «كسايي» چگونه بايد زيست
بر لب زنده رود پاك و درست مثنوي را به آب خواهم شست
تا كه اين داغ را كنيد تكثير سوگ در چهلستون دميده نفير
لاله ها قاصدان آه شدند همه آيينه ها سياه شدند
سوز از سينه‌ي سه‌تار گريخت نغمه از كوچه‌ي حصار گريخت
سوخت در آتش جدايي ني مُرد از ماتم كسايي ني
در دل قصه ها گرفت آرام مرد سحرآفرين ساز و كلام
اي تو اسطوره‌ي هميشه غريب شده‌اي ميهمان تاج و اديب
با صبا باز هم زباني تو مويه پرداز آن جهاني تو
گر چه در كار ني قيامت كرد نايب آخر تو را زيارت كرد
از حريم بهشتيان جمال قمر آمد تو را به استقبال
خواند در مقدم تو سحرآميز غزل عارفانه روح انگيز
تا از اين بوستان تو را بردند همه « گلهاي تازه» افسردند
بي تو اي داده رنگ بر گل وسنگ گل برويد ولي نه « رنگارنگ »
سرد شد در اجاق تنهايي آتش « لاله هاي صحرايي »
« برگ سبز» از تو با طراوت بود ساز تو چشمه سار رحمت بود
هنر ني عقيم شد بي تو « تك نوازي » يتيم شد بي تو
« شاخه‌ي گل» گرفت رنگ خزان به زباني كه شرح آن نتوان
در جهان تا كه اصفهان باقي است از تو « گلهاي جاودان » باقي است
قصيده‌اي : از استاد خسرو احتشام
در رثاي بزرگ استاد موسيقي
استاد حسن كسايي
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر