يادش بخير، تابستان 86 بود و هنوز هنر ارج و قربي داشت، هنوز هنرمندان را به خاطر مسائل سياسي به حاشيه نرانده بودند و حضور زنان روي سِن ممنوع نشده بود!
پس ساليان دراز اركستر موسيقي ملي به رهبري استاد فرهاد فخرالديني و خوانندگي سالار عقيلي به شيراز آمده بود و من هم با تلاش زياد توانستم بليطي تهيه كنم و به تماشاي اين رويداد تاريخي-هنري بروم. كنسرت در فضاي باز و روح پرور باغ عفيف آباد برگزار مي شد، در يك شب خنك و دل انگيز تابستاني. به خاطر تأخير در خريد بليط نزديك به سي چهل متري از سن دور بودم ولي پخش برنامه از طريق ويدئو پروژكتورها و روي پرده، تا حدودي از دلخوريم كم مي كرد. برنامه با يك ساعت تأخير ساعت 10 شب شروع شد. چه حالي داشتم وقتي گروه روي سن آمد، هيچ وقت فراموش نمي كنم. قطعات زيبايي اجرا شد، رقص شيرازي، دختر كولي، آهنگ تيتراژ سريال امام علي و... و همچنين تصنيفي كه روي شعر مرحوم شهريار ساخته شده بود:
ديدم از دور نماي در و باغ اي شيراز
سرم آمد به برِ سينه، سلام اي شيراز
فوق العاده بود، به وجد آمده بودم. در پايانِ برنامه به يكباره نواي دل انگيز و روحبخش سازها به صدا در آمد و سرود خاطره انگيز و غرورآفرين "اي ايران" نواخته شد، عجب شور و حالي داشت، همه از جاي خود بلند شده بودند و همسرايي مي كردند:
اي ايران اي مرز پرگهر
اي خاكت سرچشمه ي هنر
دور از تو انديشه ي بدان
پاينده ماني تو جاودان
تنها كاري كه توانستم بكنم گوشي تلفن همراهم را آماده كردم و شروع كردم به ضبط اين صحنه ي زيبا كه بي گمان تا آخر عمر در خاطرم خواهد ماند. اوج اين لحظات شگفت و به ياد ماندني زماني بود كه استاد فخرالديني به سوي جمعيت باز گشت و با اشاره دستها از آنها خواست تا با صداي بلند همسرايي كنند و با حركات دستان خود صداي جمعيت را رهبري مي كرد.
يادش بخير! جاي همه ي دوستان خالي!
چه شبي بود و چه فرخنده شبي
اين قطعه ي به ياد ماندني را - كه هرچند به خاطر تصوير برداري با تلفن همراه كيفيت مناسبي ندارد اما شور حالي دگر دارد – تقديم مي كنم به همه ي دوستان تا اين خاطره را با آنها سهيم باشم.
پاينده و پيروز باشيد
با عشق و احترام
قهرماني
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر