بهارانه ۸: بهار دلکش
با صدای: محمد رضا شجریان
آهنگ: غلامحسین درویش
ترانه: ملک الشعرای بهار
تنظیم: فرامرز پایور
دوستان گرامی
بهارانه‌ها در موسیقی ایرانی گاهی به وصف گل و بلبل و زیبایی‌‌های بهار و گاهی نیز به شکوه عشّاق از دوری دلدار و گاهی نیز انتقاد از از اوضاع نابسامان زمانه میپردازند.
بهارانه شماره ۸ را به تصنیفی ماندگار به نام بهار دلکش اختصاص داده ام. به نظر می‌رسد در برخی منابع به اشتباه این تصنیف به عارف قزوینی نسبت داده شده است (از جمله کتاب عارف قزوینی شاعر ملی ایران به قلم آقای هادی حائری، صفحه ۴۱۸) ولی در منابع معتبر شعر آن از ملک الشعرای بهار و آهنگ آن از غلامحسین درویش (درویش خان) نسبت داده شده است. به نظر می‌رسد که چنین اشتباهی در دوران نزدیک تر به ما صورت گرفته است. در نسخه اصلی دیوان عارف که در سال ۱۳۰۳ در برلین و به همّت سیف آزاد چاپ شده است و خود عارف آن نسخه را تأیید نموده، این تصنیف وجود ندارد ولی در نسخه چاپی دیوان عارف در ۱۳۶۱ (انتشارات جاویدان) و منبع دیگری که ذکر کردم و بسیاری از وب سایت‌های ایرانی این تصنیف به عارف نسبت داده شده، که به نظر اشتباه میباشد.
امروز این تصنیف ماندگار را با تنظیم استاد فرامرز پایور پیش کش دوستان عزیز مینمایم.
بهار دلکش رسيد و دل به جا نباشد
از آنکه دلبر دمي به فکر ما نباشد
در اين بهار اي صنم بيا و آشتي کن
که جنگ و کين با من حزين روا نباشد
صبحدم بلبل بر درخت گل به خنده مي گفت
نازنينان را، مه جبينان را، وفا نباشد
اگر که با اين دل حزين تو عهد بستي،
عزیز من، با رقيب من چرا نشستي
چرا دلم را، عزيز من، از کينه خستي
بيا در برم از وفا يک شب
اي مه نخشب
تازه کن عهدي، که بر شکستي
نشانی فیسبوک
با صدای: محمد رضا شجریان
آهنگ: غلامحسین درویش
ترانه: ملک الشعرای بهار
تنظیم: فرامرز پایور
دوستان گرامی
بهارانه‌ها در موسیقی ایرانی گاهی به وصف گل و بلبل و زیبایی‌‌های بهار و گاهی نیز به شکوه عشّاق از دوری دلدار و گاهی نیز انتقاد از از اوضاع نابسامان زمانه میپردازند.
بهارانه شماره ۸ را به تصنیفی ماندگار به نام بهار دلکش اختصاص داده ام. به نظر می‌رسد در برخی منابع به اشتباه این تصنیف به عارف قزوینی نسبت داده شده است (از جمله کتاب عارف قزوینی شاعر ملی ایران به قلم آقای هادی حائری، صفحه ۴۱۸) ولی در منابع معتبر شعر آن از ملک الشعرای بهار و آهنگ آن از غلامحسین درویش (درویش خان) نسبت داده شده است. به نظر می‌رسد که چنین اشتباهی در دوران نزدیک تر به ما صورت گرفته است. در نسخه اصلی دیوان عارف که در سال ۱۳۰۳ در برلین و به همّت سیف آزاد چاپ شده است و خود عارف آن نسخه را تأیید نموده، این تصنیف وجود ندارد ولی در نسخه چاپی دیوان عارف در ۱۳۶۱ (انتشارات جاویدان) و منبع دیگری که ذکر کردم و بسیاری از وب سایت‌های ایرانی این تصنیف به عارف نسبت داده شده، که به نظر اشتباه میباشد.
امروز این تصنیف ماندگار را با تنظیم استاد فرامرز پایور پیش کش دوستان عزیز مینمایم.
بهار دلکش رسيد و دل به جا نباشد
از آنکه دلبر دمي به فکر ما نباشد
در اين بهار اي صنم بيا و آشتي کن
که جنگ و کين با من حزين روا نباشد
صبحدم بلبل بر درخت گل به خنده مي گفت
نازنينان را، مه جبينان را، وفا نباشد
اگر که با اين دل حزين تو عهد بستي،
عزیز من، با رقيب من چرا نشستي
چرا دلم را، عزيز من، از کينه خستي
بيا در برم از وفا يک شب
اي مه نخشب
تازه کن عهدي، که بر شکستي
نشانی فیسبوک
نشانی یوتیوب
نشانی مدیا فایر
; با مهر
دکتر مازیار صدری
انگلستان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر