تا آساید، دل زارم بنشین،به کنارم بنشین
بنشین ای گل،به کنارم بنشین،دل زارم بنشین
سوز دل می دانی،بنشین تا بنشانی
آتــــش دل را
یکنفس مرو که جز غم همنفس ندارم
یار کس مشو که من هم جز تو کس نـدارم
ای پری بنه به یک سو،ناز و دلفریبی
تـــا نصیبی از تــو یابد،جـــــان بی نصیبی
ماه من به دامنم بنشین،کز غمت ستاره بارم
شکوه ها ز دوریت هر شب،با مه و ستاره دارم
من چه باشم؛بسته بندت،
نیمه جانی صید کمندت،
آرزومندت
از غمت چون ابر بهارم،
ای به از گلهای بهاری،
روی دلبندت
ای شمع طرب
سوزم همه شب
بنشین که شود طی
شب تارم بنشین،به کنارم بنشین
مرو مرو که بی تابم من،درون آتش و آبم من
دامنم ز اشک غم تر باشد
خارم ای گل ،بستر باشد
بیا بیا که نوشم جامی،ستانم از دهانت کامی
طره تو بوسه باران سازم
گه جان یابم،گه جان بازم
مه فتنه گرم،بنشین به برم،
چون ز دلداری،آمدی باری
تا به پایت جان
بسپارم بنشین،دل زارم بنشین
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر