Re: سالگرد شهادت رئیس علی دلواری



 

«بوشهر»



شهر رویاهای غمگینی ست

این پرند نازک ساحل

                      بر کبود پهنه ی دریا،

قایق غمگین و تنهایی ست

                      زادگاه من.

من در این گهواره ی دلتنگ

سالهای سال

با هجوم موج ها بر سنگ،

با پرستوهای دریایی

با "تلیلی" ها که شب تا صبح

پشت دیوار بلند موج

گریه می کردند

                      خو کردم.

 

□

هیچ یادت هست

سالهای کودکی،

                      آیا

ـ مخمل اندیشه هامان سبز.

کوچه ی اندوهمان مهتاب؟

هیچ یادت هست

آن غروب خسته ی پاییز

بازی انگشت هامان را

در تنور دست هامان، گرم.

قلبمان آویزه ی صد رنج

چشم در چشم هم، امّا گنگ

ـ در پی تیمار هم بودیم؟

□

بی تو، من شب های بسیاری ست

سایه های ابر را بر دشت

یا که غمگین و ملال انگیز

گریه ی آرام باران را

                      ساکت و دلگیر می بینیم.

چشم تو، آن غصه ی شبرنگ.

آن ملال ظلمت پاییز.

سالها رفته ست و یادم هست.

خوب یادم هست

نرمی پای تو را هر شب

بر حریر ماسه ها لرزان

خوب یادم هست

الفت قلب تو را با غم

□

ای ظرافت های صد دریا!

ای شراع قایق خورشید!

باز هم آیا

در وداع آبها هر روز

توی حوض سبز هر "گسّار"

با نشانهای سیاه و زرد

ماهی "گُلدُم" فراوان است؟

سینه ات آیا

باز هم وقتی که می خندی

                      معبد پاک تمناهاست؟

من که هیچم، هیچ

خلوت اندیشه ها "کَرگین" صیادی ست ـ

ـ بر کبود پهنه ی دریا

در مسیر بادها، ای دوست

                      اینک آغوشم.

بی تو من

           افسوس

                      خورشیدم ـ

ـ "شعله در جان

           خسته

                      با تشویش

قایق دل در پسین روز

                      در شراب آبی دریا

بی تو، من، تنها خودم، خویشم

موج سرگردان تشویشم.

 

                      پاییز 1348 ـ بندرعباس

                      غلامرضا محمودی(پاییز)

 

تلیلی: مرغ دریایی

گسّار: بستر مرجانی و سنگ مانند دریا. در هرمزگان به آن گَشِر می گویند.

گُلدُم: نام نوعی ماهی است

کرگی یا کرگین: کلبه هایی ست که مردم جنوب با بوریا و ساق و برگ نخل بنا می کنند.