Re: رفیعی

با درود متقابل. من نمیدانم شما در پی چه خاطراتی از شادروان پرویز هستید.من چون متاسفانه دایم در سفر هستم شاید نشود انگونه که میخواهید در خدمت شما باشم.ولی برای اطلاع شما میگویم که در دهه چهل و در زمان دانشجویی کارمند رادیو هم بودم اشنایی من با هنرمندان ان زمان از انجا اغاز شد و به ارتباط دوستی و خارج از محیط کار هم کشید که با انان که هنوز در قید حیات هستند همچنان ادامه دارد.پرویز یاحقی برای من چندین وجه داشت(ودارد) که کاملا از هم جدا هستند.او در ساز ویلن اعجوبه و اسطوره ای بود که دیگر نظیر او بگمان من زاده نخواهد شد.افسوس که بدلیل شرایط اجتماعی نتوانست فراتر ازتعلیم دو استاد بزرگ ان زمان شادروانان ابوالحسن صبا و داییش استاد حسین خان یاحقی  برود و چنانچه میتوانست علیرغم شرایط ان دوران مکاتب اروپایی را هم ببیند.انگاه چیزی در حد و یا فراتر از موزارت و بتهون شده بود.کاری که هم اینک شاگرد بسیار با استعدادش لقمان ادهمی بپایانش میبرد.اما گذشته ازینها.پرویز سبکی را در ویلن ایجاد کرد که نه تنها ویولونیستها که بنظر نا رسای من هر موسیقی دانی به ان سمت و سو کشیده شد.سنتور همان گونه تابع او شد که تنبک و پیانو ووووووو تا هرکجا که تصور کنید(البته یادتان باشد این اظهار نظر سلیقه ای است و بهیچ روی کارشناسانه نیست)از اینها گذشته شخصیت فردی و اجتماعی اش  او را انسانی مودب خوش بیان شیک پوش( و سایر خصوصیاتی ازین دست) ساخته بود.فراموش نکنیم که همراهی یار فقیدم شادروان بیژن ترقی نیز سهم بسزایی در موفقیت های او داشت.کلام فاخر بیژن ساز فاخرش را بمنتهی درجه از استحکام و لطافت رسانده بود.افسوس که عزلت نا خواسته و نیز حادثه ای که در اواخر عمر حتی وضع روحیش را بر هم زد مانع ازان شد که اثار جاویدان بیشتری ازو در دست داشته باشیم بنده در صدد هستم شاگرد او.لقمان ادهمی را به یارانی که او را نمی شناسند معرفی کنم.تنها شاگردی که از نوجوانی به او پیوست و امروز خود سخن بسیار برای گفتن دارد

اتش هیزم فراگیرت کند           اتش عشق است کو پیرت کند

فرامرز سمیعی

---

From: Erfan Rafeiei <erafeie@yahoo.com>
To: fsamii@yahoo.com
Sent: Tue, September 7, 2010 5:55:10 PM
Subject: رفیعی

با سلام خدمت شما دوست عزیز چندی بود که من به دنبال دوستان استاد یاحقی میگشتم و به دنبال خاطرات وی بودم شما می توانید بنده را یاری کنید خیلی ممنون از لطف شما