عمومی
مراقب مسمومیت با قارچ ها باشید
قارچ ها از گیاهانی هستند که به عنوان ماده ی غذایی کاربرد پیدا کرده اند. قارچ ها همگی خوراکی نبوده و دارای انواع سمی نیز بوده و استفاده از انواع سمی آن می تواند اثرات زودرس و دیررس داشته باشد.
مسمومیت قارچ ها از 3 طریق ممکن است:
1- مسمومیت اتفاقی که عموما در کودکان هنگام بازی رخ می دهد. مسمومیت در این روش خفیف است.
2- خوردن قارچ سمی به جای نوع غیر سمی(خوراکی) که عموما با علائم شدید همراه است.
3- استفاده از قارچ به واسطه ی خواص روانی آن که به عنوان سوء مصرف در جوانان دیده می شود.
شناسایی نوع قارچ در درمان کمک کننده است. اگر مرکزی برای شناسایی نوع قارچ در دسترس است، می توان نمونه ای از قارچ را درون کیسه ای کاغذی در هوای اتاق نگهداری کرد و در اولین فرصت به مراکز شناسایی قارچ ارسال کرد. حتی مواد استفراغی بیمار به دلیل داشتن قطعاتی از قارچ قابل استفاده است.
اما با به کار بستن تمامی اقدامات تشخیصی همچون ارسال نمونه تا گرفتن عکس و ایمیل به مراکز شناسایی تخصصی قارچ، هنوز در 90 درصد موارد، قارچ مولد ناشناخته می ماند. تشخیص نوع قارچ دشوار و وقت گیر است. به همین دلیل در تمام موارد، درمان باید بر اساس بالین بیمار باشد. اغلب گزارش ها از مسمومیت خفیف یا عدم مسمومیت حکایت دارد.
علائم بالینی
تقسیم بندی قارچ ها بر 10 گروه است، اما از نظر مسمومیت 3 دسته می شوند؛
گروهی که علائم مسمومیت آن ها طی 4 ساعت بروز می کند.
گروهی که بروز علائم مسمومیت در آن ها با تأخیر 6 ساعتی همراه است؛
و دسته دیگر که علامتی ایجاد نمی کنند.
بیشترین سمیت و خطر در نوع دیررس علائم است، اما به دلیل همزیستی چندین گونه با هم، ممکن است بیمار علائم زودرس داشته باشد. بنابراین بروز زودرس علائم، رد کننده ی مسمومیت جدی تر نیست.
به یاد داشته باشید که علائم دیررس همیشه به نارسایی کبدی منجر نشده بلکه تعدادی از قارچ ها مولد نارسایی کلیوی یا علائم مغزی هستند
علائم زودرس
الف) علائم گوارشی(تهوع، استفراغ، اسهال و درد شکمی) علائمی است که طی 30 دقیقه تا 3 ساعت پس از مصرف بروز می کند. این علائم طی 24 ساعت بهبود می یابد. ب) علائم مغزی(توهم، خواب آلودگی، تشنج و بی قراری شدید) که عموما در یک تا 2 ساعت پس از مصرف شروع می شود. با درمان حمایتی و به موقع می توان انتظار عاقبت خوشی برای بیماران با علائم زودرس داشت.
علائم دیررس
پس از 6 تا 24 ساعت از مصرف قارچ علائم گوارشی همچون تهوع شدید، استفراغ، اسهال و درد شکمی آغاز می شود که درمان حمایتی و مایع درمانی اغلب به کنترل علائم منجر می شود. طی روزها تا هفته ها بعد مسمومیت کبدی بروز می کند.
گاهی سیر بیماری می تواند به مرگ منجر شود. منطقی ترین این درمان ها زغال فعال است که ماده ای سیاه رنگ بوده و توانایی اتصال به سم را داراست. پیوند کبد در بعضی از بیماران با موفقیت همراه بوده است. به همین دلیل در بیماران با علائم و نشانه های کبدی شدید باید بیمار را به مرکز پیوند انتقال داد.
به یاد داشته باشید که علائم دیررس همیشه به نارسایی کبدی منجر نشده بلکه تعدادی از قارچ ها مولد نارسایی کلیوی یا علائم مغزی هستند.
در فصل بهار مراقب مسمومیت قارچی باشید
آمارها حاكی از آن است كه در فصل بهار بیشترین مسمومیت در اثر مصرف قارچ های سمی در كشور مشاهده شده است. محمدرضا آصف، عضو هیئت علمی مؤسسه تحقیقات گیاه پزشكی كشور در این باره گفت: قارچ ها به دو گروه كارخانه ای و طبیعی تقسیم می شوند كه در نوع كارخانه ای به نام دكمه ای و قارچ های صدفی معروف هستند كه از طبیعت به سمت كارخانه برای بهنژادی منتقل می شوند.
این قارچ شناس افزود: در طبیعت قارچ های متنوعی رشد می كنند كه بستگی به مناطق كشور به شكل های متنوعی رشد می كنند.
آصف، به آمار مسمومیت در كشورمان اشاره كرد و گفت: بنابر آماری كه در سال 85 برای مسمومیت گزارش شده، نه مورد مرگ در ایران به وسیله قارچ های سمی به ثبت رسیده كه در فصل بهار این آمار بیشتر مشاهده شده است. افراد در فصل بهار مراقب مسمومیت ناشی از مصرف قارچ های سمی باشند زیرا در فصل بهار بیشترین مسمومیت مشاهده شده است.
وی، به افراد در تهیه قارچ های خوراكی توصیه كرد: باید محصولی تهیه شود كه از كارخانه معتبر به صورت استاندارد بوده و در تولیدش از كمترین سموم استفاده شده باشد و در انتخاب قارچ دقت به عمل آید تا مسمومیتی به وجود نیاید.
باورهای غلط در مورد تناسب اندام (2)
باورهای غلط رایج بسیاری در مورد ورزش و تناسب اندام وجود دارند که افراد بسیاری این باورهای غلط را صحیح می پندارند، لذا برای همگان بسیار مفید است که این باورهای غلط رایج را به خوبی بشناسند.
در قسمت قبل برخی از باورهای غلط رایج در مورد ورزش و تناسب اندام را معرفی نمودیم. در این مقاله به معرفی برخی از دیگر باورهای نادرست در این زمینه می پردازیم که بسیار جالب و آموزنده می باشند:
باور غلط اول: برای کاهش وزن، شدت ورزش و فعالیت بدنی باید خیلی زیاد باشد تا شما دچار تپش قلب شوید و یا تعریق فراوان داشته باشید.
حقیقت امر: هر نوع ورزش و فعالیت بدنی(صرف نظر از شدت آن) اگر به همراه یک برنامه غذایی صحیح باشد، می تواند سوخت و ساز روزانه شما را بالا ببرد. فعالیت های بدنی با شدت متوسط مانند پیاده روی نیز اگر بر یک پایه مداوم و منظم انجام شوند، می توانند به کاهش وزن و کنترل وزن کمک نمایند. تعریقفراوان نیز به معنای انرژی سوخت و ساز بیشتر نیست و می تواند به میزان فعالیت غدد عرق افراد بستگی داشته باشد.
باور غلط دوم: ورزش باعث افزایش اشتها شده و در عمل از کاهش وزن شما جلوگیری می نماید.
حقیقت امر: این امر همیشه مصداق ندارد و در حقیقت بررسی ها نشان داده اند که اشتها پس از برخی ورزش ها حتی قابل کنترل تر می گردد. فعالیت های بدنی با شدت متوسط که برای کمتر از 1 ساعت به طول انجامند اشتهای شما را می تواند برای مدت 1 الی 2 ساعت کاهش دهد. اما فعالیت بدنی با شدت زیاد که برای 1 ساعت و بیشتر به طول انجامد می تواند به ویژه در افرادی که سابقه ی فعالیت بدنی شدید ندارند، موجب افزایش اشتها گردد.
باور غلط سوم: بهترین راه برای بهبود سطح تناسب اندام تان، انجام ورزش شدید هر روزه می باشد.
حقیقت امر: بیشتر بودن همیشه به معنای بهتر بودن نیست. بدن شما به زمانی برای تجدید قوا در بین جلسات ورزش های سنگین نیاز دارد. اگر به عضلات تان فرصت کافی برای بهبود را ندهید، ممکن است در اثر تمرین بیش از حد به بدن تان آسیب هایی برسانید.
ورزش و فعالیت بدنی می تواند سایز و قدرت عضلات را افزایش دهد، در حالی که نداشتن فعالیت بدنی کافی موجب کاهش سایز و قدرت عضلات می گردد
باور غلط چهارم: تمرین های بدنی شکمی مانند دراز نشست و دیگر حرکات ورزشی مشابه، چربی های اضافه ی ناحیه شکم شما را آب خواهند کرد.
حقیقت امر: کاهش سایز موضعی و یا مصرف چربی صرفا از نواحی منتخبی از بدن، میسر نیست. بسیاری از افراد هستند که به منظور رهایی از چاقی شکمیساعت ها وقت خود را صرف درازنشست و دیگر ورزش های شکمی مشابه می کنند. چربی بدن نمی تواند در یک ناحیه خاص کاهش یابد. این نوع ورزش های شدید موضعی تنها عضلات زیر چربی را تحت تاثیر قرار می دهد و این عضلات را تقویت می کند؛ ولی مصرف چربی از تمام نقاط بدن به یک میزان است و از یک نقطه خاص کم نمی شود. لذا اگر شما در حال کاهش چربی بدن تان توسط ورزش و عادات غذایی معقول هستید، چربی های اضافه بدن تان به میزانی مساوی از تمام نقاط بدن تان کاهش خواهند یافت نه از یک جای خاص از بدن تان مثل شکم. البته نواحی ای از بدن که چربی بیشتری را ذخیره کرده باشند در انتها کاهش چربی و سایز بیشتری خواهند یافت.
باور غلط پنجم: اگر شما ورزش کردن را متوقف سازید، عضلات تان تبدیل به چربی خواهند شد.
حقیقت امر: عضلات هرگز تبدیل به چربی نخواهند شد. عضله، عضله هست و چربی، چربی؛ این ها در واقع دو بافت متفاوت هستند که عملکردهای متفاوتی دارند. تبدیل ماهیچه به چربی مثل تبدیل چوب به فلز است.
حقیقت این است که ورزش و فعالیت بدنی می تواند سایز و قدرت عضلات را افزایش دهد، در حالی که نداشتن فعالیت بدنی کافی موجب کاهش سایز و قدرت عضلات می گردد.
وقتی که بدن تان کالری بیشتری را نسبت به کالری دریافتی اش می سوزاند سلول های چربی تحلیل می یابند و کوچک می شوند و زمانی که تجمع چربی به علت بیشتر بودن دریافت کالری از مصرف آن رخ می دهد، سلول های چربی افزایش سایز می یابند.
کاهش سایز موضعی و یا مصرف چربی صرفا از نواحی منتخبی از بدن،
میسر نیست
باور غلط ششم: به موازات افزایش سن و پیر شدن، فواید ورزش و فعالیت بدنی برای بدن از بین می روند.
حقیقت امر: سالمندان می توانند از مزایای بسیاری که ورزش و فعالیت بدنی منظم برای بدن به ارمغان می آورد، بهره مند گردند. در حقیقت کیفیت زندگی سالمندان در نتیجه ی فعالیت های بدنی مداوم ارتقای بسیاری می یابد. افزایش انعطاف پذیری، قوی تر شدن ماهیچه ها و استخوان ها(که از فعالیت بدنی و ورزش نشات می گیرند) به تحرک بهتر سالمندان کمک می نمایند. همچنین فعالیت های بدنی منظم قلبی - ریوی در ارتقای قوای قلب و ریه ها موثر است. علاوه بر آن افزایش سطوح فعالیت بدنی به جبران و نیز جلوگیری از کاهش طبیعی متابولیسم بدن در اثر افزایش سن، کمک می نماید.
باور غلط هفتم: تمرینات ورزشی سنگین نیازمند یک رژیم غذایی پر پروتئین هستند.
حقیقت امر: خیر در یک رژیم غذایی مطلوب برای تمرینات ورزشی سنگین نیزکربوهیدرات ها هستند که بخش اعظم رژیم غذایی را تشکیل می دهند. رژیم های غذایی پر پروتئین ممکن است اثرات منفی ای را برای بدن انسان به همراه داشته باشند(از جمله بیماری های کلیوی). دریافت معقولی از پروتئین در یک رژیم غذایی متوازن، برای فعالیت های بدنی سنگین کفایت می کنند. چنان چه ورزشکار هستید بهتر است در مورد یک رژیم غذایی متعادل و دریافت مکفی منابع پروتئینی، با یک متخصص تغذیه مشورت نمایید.
در مقاله ی بعدی نیز مابقی باورهای نادرست در زمینه ی تناسب اندام را معرفی خواهیم نمود.
8 راه برای تقویت حافظه
صحبت کردن مفید و مثبت با یک فرد دیگر، حفظ آرامش در زندگی، یادگیری زبان هایی غیر از زبان مادری، ورزش دادن به مغز، درمان وقفه تنفسی در خواب، کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی، مصرف سبزیجات تازه، ماهی، روغن زیتون و حبوبات و نوشیدن آب چغندر از 8 راه مفید برای تقویت حافظه و کاهش قدرت آن می باشند.
1- مکالمه و حرف زدن
هنگامی که شما با یک نفر مشغول صحبت کردن هستید، احساس رضایتمندی می کنید. تحقیقاتی در دانشگاه میشیگان راجع به انواع مختلف ارتباطات کلامی و اثر آنها بر روی مغز انجام گرفته است. این تحقیقات نشان داده که صحبت های منفی هیچ فایده ای ندارند. در حالی که اگر مکالمه ای مفید صورت گیرد، افراد مکالمه کننده عملکرد اجرایی و ادراکی خوبی را به دست می آورند و این عملکردها همان حافظه می باشد.
تحقیقات دیگری بر روی مکالمات سودمند و معنی دار انجام شد و محققان به این نتیجه رسیدند که فرد مکالمه کننده بیشتر سعی می کند که فکر طرف مقابل را بفهمد و حتی صحبت های بعدی را حدس بزند که این کار باعث تحریک منطقه ای در مغز می گردد که وابسته به حافظه است.
2- نداشتن استرس
آیا تا به حال برای شما اتفاق افتاده است که به آشپزخانه بروید و از خودتان بپرسید که چرا من اینجا هستم و چه کاری می خواستم انجام دهم؟ این یکی از مشکلات رایج حافظه می باشد که از استرس منشا می گیرد.
هنگامی که شما استرس دارید، هورمون کورتیزول در مغز افزایش می یابد و حافظه کوتاه مدت را از بین می برد
پس بهتر است به مغزتان آموزش دهید که در صورت مواجهه با استرس و عصبانیت، بهتر عمل کند. مدیتیشن و تنفس عمیق باعث دوری از استرس و آرامش فرد می گردد.
3- یادگیری یک زبان دیگر
محققان به این نتیجه رسیده اند که یادگیری یک زبان جدید بر روی قدرت حافظه اثر فوق العاده زیادی دارد. تحقیقات نشان داه است افرادی که با بیشتر از دو زبان صحبت می کنند (مثلا فارسی و ترکی)، کمتر قدرت حافظه خود را در طول زندگی از دست می دهند.
در ضمن هر چه قدر تعداد زبان هایی که فرد می تواند با آنها صحبت کند بیشتر باشد، کاهش حافظه کمتر است؛ برای مثال، فردی که به 4 زبان و بیشتر می تواند صحبت کند، نسبت به فردی که به 2 زبان صحبت می کند، پنج بار کمتر دچار مشکلات حافظه می گردد. و یا فردی که به 3 زبان حرف می زند، نسبت به فردی که به 2 زبان حرف می زند، سه بار کمتر دچار مشکلات فهمی می گردد.
پس از همین امروز تصمیم بگیرید یک زبان دیگر را هم بیاموزید تا حافظه تان قوی تر گردد.
4- نوشیدن آب چغندر
آب چغندر حافظه را تقویت می کند. آب چغندر دارای نیترات می باشد که در بدن تبدیل به نیتریت می شود و باعث تسریع در جریان خون و اکسیژن رسانی بیشتر می شود.
تحقیقات نشان داده است که دیوانگان و افرادی که قدرت فهم کمی دارند، فاقد اکسیژن در منطقه خاصی از مغز می باشند. نیترات می داند که کدام قسمت از بدن نیاز به جریان خون بیشتر و اکسیژن بالاتری دارد. پس این نظریه ثابت شد که غذاهای غنی از نیترات مانند: چغندر، کلم، کرفس و اسفناج می توانند قدرت فهم را افزایش دهند و باعث تقویت مغز و فکر گردند.
5- رژیم غذایی مدیترانه ای
رژیم غذایی مدیترانه ای سرعت کاهش فهم و حافظه را در افراد بزرگسال کم می کند. به طور کلی، افرادی که بیشتر از سبزیجات تازه، حبوبات، روغن زیتون و ماهی استفاده می کنند، کمتر دچار کاهش فهم می شوند.
6- وقفه تنفسی در خواب (آپنه خواب)
آپنه خواب باعث بیدار شدن فرد در نصف شب می گردد. اگر این مشکل را درمان نکنید، باعث خواب آلودگی و فراموشی می گردد. افراد مبتلا به آپنه از اکسیژن کافی محروم هستند که این امر، بر روی قشر خاکستری مغز (بافت عصبی مغز) اثر منفی می گذارد. بیشترین اثرات منفی نیز در قسمت حافظه می باشد.
7- بیماری قلبی
اگر شما دارای کلسترول بالا و فشار خون بالا باشید، علاوه بر احتمال بروز بیماری های قلبی در شما، مغزتان نیز در معرض خطر قرار دارد. 10 تحقیق در انجمن اعصاب شناسی در امریکا انجام شد و نشان داد افرادی که در معرض خطر بیماری قلبی وجود دارند، دارای نقصان عملکردهای ادراکی هستند و برعکس.
8- ورزش مغز
مغز نیز همانند عضلات، نیاز به ورزش دارد. اگر آرنج دست چپ تان به مدت 6 ماه بی تحرک باشد، برای آن چه کار می کنید؟ مغز نیز همانند آن است.
بهترین راه برای تقویت حافظه، استفاده روزانه از آن است؛ برای مثال اگر برای شما حفظ کردن شماره های تلفن سخت است، برای حفظ کردن آنها وقت بگذارید. بعد از چند وقت می بینید که تمام شماره های تلفن را حفظ هستید.
تغذیه
آواکادو و سویا، درمان زانو درد
درد و التهاب ناشی از بیماری آرتریت با مصرف مخلوطی از آواکادو و روغن سویا مشخصاً کاهش می یابد. آواکادو و سویا دارای ویتامین های متعدد و ترکیبات ضد التهابی هستند که مصرف خوراکی آن ها به طور منظم موجب تخفیف دردهای زانو و مفاصل می شود.
بسیاری از اطرافیان ما مثل پدر و مادرمان از درد و مشکلات التهابی استخوان ها و مفاصل، خصوصا زانو درد رنج می برند شاید خود ما هم مبتلا به درد زانو باشیم.
جهت درمان این درد، بسیاری از افراد به داروهای ضدالتهابی و ضددرد پناه می برند. این داروها به طور موقت بر درد غلبه می کنند، ولی درمان دائمی فراتر از این حرف ها است.
طبیعت زمین در ذات خود درمان تمامی بیماری ها را داراست. در حقیقت طبیعت، مواد غذایی را که بهترین درمان برای بیماری های گوناگون است، برای انسان ها فراهم نموده است.
درد زانو دلایل متعددی از جمله التهاب استخوان ها و مفاصل، جابه‌جایی مفاصل و خشکی و سختی استخوان ها دارد.
افراد دچار زانودرد، بسیاری از شیوه های درمانی از جمله تمرینات ورزشی، تزریقات استروییدی و جراحی را متحمل می شوند، ولی با رژیم غذایی مناسب بسیاری از مشکلات التهابی آن ها حل می گردد.
مواد غذایی مشخصی وجود دارند که حاوی مقادیر مناسبی از مواد ضدالتهابی و مسکن های درد هستند:
آواکادو یکی از این مواد غذایی است که اثر درمانی ویژه ای در درمان درد زانو دارد. منشاء آووکادو، آمریکای جنوبی بوده و از آن جا به نواحی دیگر دنیا راه یافته است. برگ های این درخت ضخیم و سبز و گل های آن کوچک و سبز رنگ است. میوه ی آن مانند گلابی و دارای پوستی سخت به رنگ سبز تیره و یا سیاه است در حدود 400 نوع مختلف آووکادو وجود دارد که بعضی از آن ها دارای پوست صاف و سبز رنگ بوده ولی پوست برخی از آن ها سیاه و خشن است. آووکادو چرب است و دارای اسیدهای آمینه مختلف مانند سیستئین، تریپتوفان و تیروزین می باشد. در تحقیقات جدیدی که انجام شده وجود چند نوع آنتی بیوتیک در آووکادو ثابت شده است. دانه ی گیاه دارای مقدار کمی(در حدود 2 درصد) روغن است. این روغن غلیظ و سفت و به رنگ زرد مایل به سبز بوده که درای بو و طعمی مطبوع است.
مصرف خوراکی آواکادو نیز در کاهش درد زانو بسیار موثر است. زیرا تحقیقات مشخص ساخته است؛ آواکادو دارای ترکیباتی بنام فیتو استرول است که
اثرات ضد التهابی و همچنین اثرات ضد درد دارد
روغن دانه آووکادو دارای حدود 7 درصد روغن های اشباع شده مانند اسید پالمیتیک و اسید استئاریک اسید آراشیدیک، اسید میریستیک و در حدود 80 درصد روغن های اشباع نشده مانند اسید اولئیک و اسید لینولئیک می باشد.
آواکادو دارای اثرات دارویی و درمانی متعدد است ولی یکی از بارزترین فواید آن درمان زانو درد است.
روغن آووکادو دارای ویتامین های مختلف مانند C، K ، H ، E، D، B، A است و ارزش غذایی زیادی دارد. این روغن ضد رماتیسم است و ماساژ روغن آووکادو به محل هایی از زانو که دردناک است موجب تخفیف درد می شود.
مصرف خوراکی آواکادو نیز در کاهش درد زانو بسیار موثر است. زیرا تحقیقات مشخص ساخته است؛ آواکادو دارای ترکیباتی بنام فیتو استرول است که اثرات ضد التهابی و همچنین اثرات ضد درد دارد.
سویا نیز از مواد غذایی موثر در درمان درد و التهاب مفاصل است. طبق بررسی متخصصین تغذیه ی دانشگاه ایالتی اکلاهاما، با مصرف روزانه ی سویا به مدت سه ماه، بر درد و رنج ناشی از زانو درد می توان غلبه نمود.
سویا از طریق مصرف سالاد، برگرهای سویا، مخلوط های حاوی مواد غذایی گیاهی و شیر سویا تامین می گردد. این ماده ی غذایی منبع غنی ایزوفلاون ها است. ایزوفلاون ها به سبب توانایی خود در تعدیل فعالیت استروژنی بدن(با اتصال به گیرنده های استروژنی سطح سلول ها)، شناخته می شوند.
محققین آزمایشگاهی ثابت نموده اند، ایزوفلاون های سویا التهاب مفاصل را کاهش داده، بافت غضروف را بهبود می بخشند و در نهایت سبب کاهش درد می شوند.
درد و التهاب ناشی از بیماری آرتریت با مصرف مخلوطی از آواکادو و روغن سویا مشخصاً کاهش می یابد. طی مطالعه ای در کشور فرانسه انجام شد، به بیمارانی که درد شدیدی در زانو و باسن داشتند، 300 یا 600 میلی گرم مخلوط عصاره آواکادو و روغن سویا داده شد. پس از 6 هفته درد زانو در این افراد به گونه بهتر شد که بیش از نیمی از آن ها دیگر نیاز به درمان دارویی نداشتند.
مخلوط غیر صابونی آووکادو و سویا در درمان التهاب مفاصل توصیه می شود. در چهار آزمایش بالینی مرتبط، مخلوط غیر صابونی آووکادو و سویا(عصاره حاصل از روغن سویا و آووکادو) در درمان درد و خشکی زانو و در نتیجه کاهش مصرف انواع دارو موثر شناخته شده است. این محصول در بسیاری از نقاط دنیا به صورت مکمل مصرف می شود. دوز عادی آن 300 میلی گرم بوده و دو ماه برای تاثیر ضدالتهابی آن، زمان لازم می باشد.
دلایل تغذیه ای سفید شدن مو(1)
ویتامین B6 از ریزش موها پیشگیری می کند و تولید ملانین در فولیکول موها را افزایش می دهد که بدین ترتیب رنگ مو را حفظ می نماید و اسید پانتوتنیک از کاهش موها و سفید شدن آن ها پیشگیری می کند. از منابع غنی آن می توان به گوشت عضلات، زرده تخم مرغ و غلات با پوسته اشاره کرد.
فولیکول موی انسان روی پوست سر قرار دارد که روزانه تقریبا 35 میلی متر کرک مو تولید می کند. بدون توجه به اندازه آن، تنها حجم کوچکی از این سلول ها در پایه فولیکول(ماتریکس)، بافت زایا تولید می کنند. سپس پروتئین های کمپلکس بالای فولیکول از آن منشاء می گیرند.
با رشد مو، داخل هر فولیکول مو، تقسیم سلولی ماتریکس و سنتز پروتئین های ساختمانی مو ادامه می یابد.
گاهی به علل مختلف، رشد مو به کلی متوقف می گردد. در این دوره، بخش اعظمی از ریشه مو و سلول های باقیمانده فولیکول وارد مرحله نازایی می شوند.
با بهبود وضعیت تغذیه، دوره خواب سلول های مو کاهش می یابد، ریشه مو بازسازی می شود و مو دوباره رشد می کند.
چرخه های رشد هر فولیکول شامل ایجاد و تخریب ساختار مو می باشد. بعد از دوره استراحت، موی جدید از مواد خام ساخته می شود و هر فولیکول مو وارد مرحله تکثیر می گردد که باید در این فاصله زمانی بسیاری از نیازهای متابولیک فولیکول مو تامین شود و گرنه مو به رشد مطلوب خود نخواهد رسید. این بدان معنی است که درشت مغذی ها، ویتامین ها و مواد معدنی خاص باید به میزان کافی برای رشد مو در اختیار بدن قرار گیرند.
پیری پوسته سر
تغییرات قابل توجهی در مرحله پیر شدن پوسته سر و فولیکول های مو رخ می دهد. از آن جمله می توان به فرایندهای متابولیک در ساختار چربی زیر پوسته سر و میزان عروق تغذیه کننده فولیکول های مو اشاره کرد که با افزایش سن از نوزادی تا سالمندی به تدریج کاهش می یابد.
با افزایش سن، خط رویش موها به تدریج عقب رانده می شود و موها نازک تر و خاکستری رنگ می شوند. حتی در مردان جوان نیز ممکن است پیری موها به شکل طاسی سر همراه با سفید شدن موها ظاهر گردد. این تغییرات در نتیجه ارتباط هورمون های جنسی مردانه با مواد ژنتیکی فولیکول های موی سر می باشد که از فردی به فرد دیگر متفاوت است، اما به طور کلی در یک فرد سالمند، تعداد رگ های تغذیه کننده ی فولیکول ها کاهش می یابد که به شکل کاهش جریان خون به موها ظاهر می شود. در نتیجه، مواد مغذی کمتری به ماتریکس فولیکول مو می رسد و علائم پیری و سفید شدن مو پدیدار می گردد. با تامین مواد مغذی شامل ویتامین ها، مواد معدنی و اسیدهای آمینه می توانیم روند پیری و تخریب ساختار مو را به تاخیر بیندازیم.
مهم‌ترین ویتامین های موثر در رشد و نمو مو به شرح زیر می باشند:
1- ویتامین A
2- ویتامین C
ویتامین C آنتی اکسیدانی است که حفاظت از پوست و موی سالم را بهبود می بخشد. منابع خوب این ویتامین شامل مرکبات، آناناس، گوجه فرنگی، کیوی،طالبی، فلفل دلمه‌ای، سیب زمینی آب پز و سبزیجات با برگ تیره می باشد. دوز توصیه شده روزانه 60 میلی گرم می باشد و مصرف مقدار بسیار بیشتر از آن عوارض جدی گوارشی و کلیوی مانند سنگ کلیه را به دنبال دارد.
3- ویتامین E
افرادی که تحت درمان با داروهای ضد فشار خون یا ضد انعقاد خون هستند، باید قبل از مصرف مکمل های غذایی با پزشک خود مشورت کنند.
4- ویتامین B3
نیاسین یا ویتامین B3، گردش خون پوسته ی سر را افزایش می دهد. منابع آن شامل ماهی، مرغ، بوقلمون، گوشت قرمز و جوانه گندم می باشد. دوز روزانه پیشنهادی، 15میلی گرم است که بیشتر از آن موجب گرگرفتگی، سرخی و برافروختگی می شود که در اثر رقیق سازی سلول های خونی رخ می دهد.
5- ویتامین B5
اسید پانتوتنیک از کاهش موها و سفید شدن آن ها پیشگیری می کند. از منابع غنی آن می توان به گوشت عضلات، زرده تخم مرغ و غلات با پوسته اشاره کرد. به طور کلی در یک فرد سالمند، تعداد رگ های تغذیه کننده ی فولیکول ها
کاهش می یابد که به شکل کاهش جریان خون به موها ظاهر می شود.
در نتیجه، مواد مغذی کمتری به ماتریکس فولیکول مو می رسد و علائم
پیری و سفید شدن مو پدیدار می گردد
6- ویتامین های B6 و B12
ویتامین B6 از ریزش موها پیشگیری می کند و تولید ملانین در فولیکول موها را افزایش می دهد که بدین ترتیب رنگ مو را حفظ می نماید. ویتامین B12 همراه با ویتامین B6، اثر مطلوبی بر حفظ موی سالم و شاداب دارد. منابع خوب ویتامین B6، عبارتند از: دانه ها، غلات، جگر، قلوه و گوشت های دیگر. منابع غذایی ویتامین B12 عمدتا غذاهای حیوانی می‌باشند.
7- بیوتین
بیوتین تولید کراتین در مو را افزایش می دهد و از رنگ پریدگی و شکنندگی مو جلوگیری می نماید. منابع بیوتین شامل غلات دانه کامل، زرده تخم مرغ، برنج، شیر و مخمرها می باشد.
8- اینوزیتول و کولین
اینوزیتول از سلامت فولیکول های مو حفاظت می کند که منابع مفید آن عبارتند از: جگر، مرکبات، مخمرها و غلات دانه کامل.
کولین در متیلاسیون تیامین و اسید تیامیدیک حائز اهمیت می باشد که این مواد در ماتریکس فولیکول، نقش مهمی را بر عهده دارند. عدم وجود کولین در رژیم غذایی موجب عدم پیگمانتاسیون مو و رنگ پریدگی آن می شود. از منابع مناسب کولین می توان به جگر، سویا، کاهو، گل کلم، کلم پیچ و جو دو سر اشاره کرد.
9- اسید فولیک
اسید فولیک یا ویتامین B9 نقش مهمی در سنتز اسیدهای نوکلئیک در فولیکول های مو دارد و سنتز پروتئین های مو در حضور آن انجام می گیرد. در صورتی که رژیم غذایی کمبود اسید فولیک داشته باشد، علاوه بر علایم عصبی، ریزش مو افزایش می یابد. اثرات منفی کمبود اسید فولیک در رژیم های غذایی با کمبود ویتامین C و آهنتشدید می شود و موی فرد، رنگ پریده، زمخت و کوتاه می گردد. منابع غنی اسید فولیک عبارتند از: اسفناج، کلم بروکلی، سیب زمینی، غلات دانه کامل و حبوبات خشک.
چند توصیه برای افزایش انرژی بدن
موز و هندوانه، هویج و سیب زمینی، استفاده از غلات سبوس دار، نوشیدن آب به اندازه ی کافی و انجام حرکات کششی همگی به شما کمک می کنند تا انرژی بدن تان را بالا ببرید.
همه ی ما تقریبا هر روز با افرادی برخورد می کنیم که از احساس خستگی و ناتوانی گله می کنند و اغلب این گله و شکایت ها از زمان بعد از صرف وعده غذایی ناهار بیشتر می شوند، چون اغلب افراد پس از صرف ناهار به لحاظ جسمی و روانی احساس سستی و ناتوانی می کنند. متاسفانه امروزه زندگی پرمشغله و پر جنب و جوش به بخش طبیعی از زندگی ما تبدیل شده است و به همین دلیل بسیاری از مردم حتی فرصت خسته شدن هم ندارند. بنابراین همین چالش روزمره باعث شده که انسان ها به دنبال راهکاری باشند تا بتوانند به واسطه ی آن، سلامت و در عین حال کارآیی خود را حفظ کرده و حتی در شرایط مورد نیاز سطح انرژی خود را افزایش دهند تا بتوانند به فعالیت خود ادامه دهند.
مطمئن شوید که خستگی شما دلیل پزشکی ندارد چون مثلا مشکلاتی مثل
کم کاری تیروئید، کم خونی ناشی از کاهش هموگلوبین و طیف دیگری از بیماری ها که با تست خون قابل شناسایی هستند، می توانند عامل خستگی باشند
هر چند این کارآیی حد و مرزی دارد و بدون شک فاکتور اصلی شرط سنی است که با افزایش سن، بنیه ی افراد کاهش پیدا می کند اما با این حال می توان این روند را کنترل کرد.
شبکه ی خبری تورنتو نیوز در مقاله ی جدیدی دراین رابطه به چند روش موثر برای افزایش سطح انرژی بدن اشاره کرده است.
موز و هندوانه بخورید
در این مقاله آمده است: موز و هندوانه از جمله میوه های شیرین و قندی هستند که می توانند به سرعت سطح انرژی را افزایش دهند. در واقع موز به اندازه ی مواد قندی مصنوعی و فرآوری شده، در بالا بردن شاخص انرژی بدن موثر است با این تفاوت که این میوه ی تازه و طبیعی برخلاف قندهای مصنوعی، طاقت و توان انسان را افزایش می دهد و در عین حال حاوی مواد مغذی فراوانی از جمله فیبر خوراکی، ویتامین ها و املاح است. هندوانه نیز میوه ی شیرین و پرانرژی است که در عین حال مانع از هله هوله‌خوری شبانه می شود.
هویج و سیب زمینی را به رژیم غذایی خود اضافه کنید
راهکار بعدی گنجاندن هویج و سیب زمینی به رژیم غذایی است. هویج و سیب زمینی نیز مانند نوشابه های شیرین قند خون را بالا می برند اما برخلاف نوشیدنی ها و تنقلات ناسالم، منبع غنی از ریزمغذی های مهم مثل ویتامین های C و A و اسید فولیک و پتاسیم هستند که بی تردید انرژی بدن را تا حد زیادی افزایش می دهند.
استفاده از غلات سبوس دار
راهکار سوم استفاده از غلات سبوس دار است. غلات سبوس دار به صورت نان و گندمک، انرژی مطلوبی را به بدن می رسانند و به ویژه برای وعده ی غذایی صبحانه مفید هستند. این خوردنی به آرامی در دستگاه گوارش هضم می شود و در نتیجه قند پایداری را وارد جریان خون می کند.
نوشیدن آب، به اندازه ی کافی
گزینه ی چهارم توجه به نقش حیاتی آب در حفظ طاقت بدن است. اگر در روز 10 تا 15 لیوان آب را به ویژه در هوای گرم و در زمان فعالیت و کار زیاد به طور منظم نمی نوشید مطمئن باشید که خود را در معرض از دست دادن آب بدن و به اصطلاح د‌هیدراته شدن قرار می دهید.
هیچ گاه منتظر نمانید تا تشنه شوید و بعد آب بنوشید چون وقتی حتی زمانی که احساس تشنگی هم ندارید، بدن دچار کم آبی می شود و به آب بیشتر نیاز خواهد داشت.
مدیریت ذخیره انرژی بدن
آخرین و در عین حال مهم ترین راه کار این است که ذخیره ی انرژی خود را مدیریت کنید. وقتی زمان خود را به گونه ای برنامه ریزی می کنید که به اندازه ی کافی استراحت، آرامش و تغذیه مناسب داشته باشید، می توانید انرژی حیاتی خود را حفظ کرده و همچنین فرصتی برای جمع‌آوری مجدد انرژی به دست آورید. در این وضعیت کیفیت زندگی و سطح ایمنی بدن و همچنین طاقت ذهنی و روانی فرد افزایش پیدا می کند.
* برای این منظور توصیه می شود که هر روز حداقل 20 تا 25 دقیقه مدیتیشن انجام دهید.
* مطمئن شوید که هر شبانه روز حداقل هفت ساعت بخوابید، در بین روز 15 تا 20 دقیقه چرت زدن را فراموش نکنید چون با این کار می توانید با خستگی و افت انرژی مبارزه کنید.
* 10 دقیقه در روز حرکات کششی انجام دهید. با انجام این تمرینات جریان خون در سراسر بدن تسهیل می شود و بنابراین انرژی بدن در چند دقیقه افزایش پیدا می کند.
همچنین مطمئن شوید که خستگی شما دلیل پزشکی ندارد چون مثلا مشکلاتی مثل کم کاری تیروئید، کم خونی ناشی از کاهش هموگلوبین و طیف دیگری از بیماری ها که با تست خون قابل شناسایی هستند، می توانند عامل خستگی باشند. به همین خاطر توصیه می شود که حداقل هر دو سال یک بار آزمایش کلی بدن را فراموش نکنید.
رابطه یک ماده افزودنی با چاقی
ماده ی رایحه دهنده ی مونوسدیم گلوتامات(MSG)، که اغلب در غذاهای چینی به کار می رود و باعث سردرد پس از شام می شود، ممکن است نقشی در افزایش دور کمر افراد هم داشته باشد.
به گزارش رویترز، پژوهشگران دریافتند که افرادی که میزان بیشتری MSG دریافت می کنند، با احتمال بیشتری اضافه وزن پیدا می کنند یا چاق می شوند و این افزایش وزن صرفا به این خاطر نیست که این افراد مقدار زیادی غذاهای مملو از MSG می خورند. این رابطه میان دریافت زیاد MSG و افزایش وزن حتی وقتی شمار کلی کالری دریافتی افراد در نظر گرفته می شد، همچنان وجود داشت.
کا هه، کارشناس تغذیه در دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل در آمریکا که سرپرست این پژوهش بوده است، می گوید گرچه خطر افزایش وزن مربوط به دریافت MSG چندان زیاد نیست، اما اثرات عمده ای از لحاظ بهداشت عمومی دارد. او می گوید: "هر کسی این ماده را می خورد."
MSG یکی از پرمصرف ترین افزودنی های غذایی در جهان است. گرچه استفاده از این ماده در کشورهای آسیایی شیوع بیشتری دارد، اما این ماده به فراوانی در غذاهای آماده در آمریکا از چیپس گرفته تا سوپ های آماده، حتی اگر بر روی برچسب شان ذکر نشده باشد، به کار می رود. تخمین زده می شود که آمریکایی ها به طور معمول روزانه به اندازه ی حدود نیم گرم MSG مصرف می کنند، در حالی که تخمین ها برای ژاپن و کره میانگین دریافت این ماده را میان یک و نیم تا 10 گرم قرار می دهد.
MSG ماده ای بی خطر محسوب می شود، اما برخی از افراد به دنبال مصرف آن دچار سردرد، تهوع و سایر واکنش های نابجا می شوند. دانشمندان این فرض را مطرح کرده اند که افراد مقدار بیشتری غذاهای حاوی MSG مصرف می کند، صرفا به این علت که این غذاها مزه ی بهتری دارند. شواهد دیگر هم حاکی از آن است که MSG ممکن است با سیستم های پیام دهی در بدن که اشتها را تنظیم می کنند، تداخل کند.
MSG ماده ای بی خطر محسوب می شود، اما برخی از افراد به دنبال مصرف آن دچار سردرد، تهوع و سایر واکنش های نابجا می شوند
در آخرین پژوهش در این مورد که نتایج آن در ژورنال تغذیه بالینی آمریکا منتشر شده است، هه و همکارانش بیش از 10000 فرد بزرگسال را در چین برای 5.5 سال مورد پیگیری قرار دادند.
این پژوهشگران میزان دریافتی MSG پیش و پس از اندازه گیری وزن مواد غذایی که افراد مصرف می کردند، برای مثال بطری های سُس سویا، را اندازه گیری کردند تا دریابند افراد چقدر از این ماده افزودنی را مصرف می کنند. آن ها همچنین میزان مصرف غذایی افراد در طول یک دوره 24 ساعته را از این افراد پرسیدند.
نتایج نشان داد که مردان و زنانی که بیشترین میزان MSG(میانه 5 گرم در روز) را مصرف می کنند، نسبت به افرادی که کمترین میزان این ماده ی طعم دهنده(کمتر از نیم گرم) را مصرف می کردند، در پایان بررسی با احتمال 30 درصد بیشتر دچار اضافه وزن شده بودند. پس از حذف افرادی که در شروع بررسی اضافه وزن داشتند، میزان خطر به 33 درصد افزایش یافت.
به گفته ی پژوهشگران مشکل چاقی در چین به شدت این مشکل در آمریکا نیست، که احتمالا MSG نباید مقصر اصلی در افزایش وزن باشد. اما آن ها در عین حال می گویند از آن جایی که چینی ها از لحاظ جسمی فعال تر هستند، این خصوصیت ممکن است باعث خنثی شدن اثرات افزاینده ی وزن MSG در این کشور شود.
شلیل و خواص مفید آن
شلیل منبع خوبی از آنتی اکسیدان ها، فیبر و پتاسیم است. این میوه برای پیشگیری از بیماری های قلبی، بیماری های چشمی مانند دژنراسیون ماکولار، سرطان، فشار خون بالا و سکته ی مغزی مفید است.
شلیل که شباهت زیادی به هلو دارد چیزی در حدود 2000 سال پیش از کشور چین نشأت گرفته است. 95 درصد شلیل های رشد یافته در ایالات متحده در کالیفرنیا پرورش می یابند.
بیش از 150 وارتیه ی مختلف از شلیل وجود دارد که از دو وارتیه ی اصلی به وجود آمده اند؛ clingstone و freestone.
برخی شلیل ها به رنگ سبز و برخی دیگر به رنگ های زرد و قرمز و نارنجی است.
پرورش شلیل
شلیل را می توانید در باغچه های خانه های تان نیز بکارید اما آن چه باید بدانید این است که شلیل در اقلیم و شرایط آب و هوایی که بهارش دچار یخ بندان و سرمازدگی می شود و زمستانش هم دمای خیلی پایین دارد به خوبی پرورش نمی یابد.
ارزش تغذیه ای شلیل
اندازه ی واحد نصف فنجان (69 گرم)
مقدار در هر واحد درصد نیاز روزانه
کالری 30
کالری از چربی 0
کل چربی 0 گرم 0 درصد
کل کربوهیدرات 7 گرم 2 درصد
قند 5 گرم
پروتئین 1 گرم
ویتامین ث 6 درصد
فواید تغذیه ای شلیل
شلیل یک منبع غنی از آنتی اکسیدان هایی است که با رادیکال های آزاد در سلول ها می جنگد. آنتی اکسیدان های موجود در شلیل در بدن به ویتامین A تبدیل می شوند. شلیل منبع خوبی از بیوفلاونوئیدها و کاروتنوئیدها می باشد. در واقع شلیل غنی از لوتئین و لیکوپن است. لوتئین مسئول رنگ قرمز، نارنجی و زرد در میوه ها و سبزیجات است. این فیتوکمیکال ها به خصوص برای پیشگیری از بیماری های قلبی، بیماری های چشمی مانند دژنراسیون ماکولار و سرطان مفید است. شلیل هم چنین منبع خوبی از فیبر و پتاسیم است که هر دوی این ها برای سلامتی مفید و سودمند هستند؛ فیبرهایی که در شلیل یافت می شود نقش مهمی را در پاک سازی کولون و سلامتی کولون ایفا می کنند. پتاسیم نیز موجب افزایش شادابی و تحرک در فرد می شود، فشار خون بالا را کنترل می کند و خطر ابتلا به سکته ی مغزی را کاهش می دهد. شلیل همچنین حاوی ویتامین C ی بالایی است؛ همه ی شما می دانید که ویتامین C، به عنوان یک آنتی اکسیدان از خیلی از بیماری ها مانند بیماری های قلبی عروقی و ... پیشگیری می کند و برای سلامت پوست و لایه های محافظتی بدن مفید است. این ویتامین پوست انسان را با طراوت نگاه می دارد و موجب جوانی پوست می شود. از تأثیرات دیگر این ویتامین، می توان به افزایش جذب آهن موجود در غذا اشاره کرد.
شلیل و اندیس گلیسمی
به طور کلی مواد غذایی در سه دسته ی مواد غذایی با اندیس گلیسمی پایین، مواد غذایی با اندیس گلیسمی متوسط و مواد غذایی با اندیس گلیسمی بالا قرار می گیرند.
تعریف ساده ی اندیس گلیسمی یعنی این که چه مدت زمانی طول می کشد تا قند ماده ی غذایی خورده شده وارد خون شود.
موادی که در گروه یک قرار می گیرند اندیس گلیسمی شان 55 و کمتر از آن است. این مواد غذایی برای مبتلایان به دیابت مفید است زیرا هم قند خون شان به آهستگی بالا می رود و هم این که دیرتر احساس گرسنگی می کنند. شلیل دارای اندیس گلیسمی 43 است و این یعنی این که این ماده ی غذایی هم برای مبتلایان به دیابت مفید است و هم برای افرادی که می خواهند وزن شان را کاهش دهند.
نگهداری
شلیل باید در جامیوه ای یخچال به مدت زمان حداکثر یک هفته در یک کیسه ی پلاستیکی نگه داری شود. برای افزایش مدت زمان نگه داری شلیل می توانید آن را فریز کنید و یا به صورت کمپوت در آورید.
مراقب باشد
هسته ی شلیل را نباید بخورید؛ زیرا دارای ماده ای به نام آمیگدالین است که در بدن تبدیل به سیایند می شود. سیایند یک سم قوی است که هنگامی که خورده می شود یا وارد بدن می شود می تواند موجب بیماری های شدید و خطرناکی و یا حتی مرگ شود. پس هسته ی شلیل را نخورید!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر