{تفريح و سرگرمي}, [11400] سریال مختارنامه

سریال مختارنامه

خبر- بسیاری از مسلمانان کشورهای کویت، لبنان، قطر،  بحرین و سوریه با استقبال گسترده ای از سریال مختارنامه، همچنان مشتاق ترجمه عربی این سریال هستند. سریالی که به گفته جوانان عرب، غبار از لحظات حساس تاریخ اسلام بر می دارد (از اینجا بخوانید).  سریالی که در ایران بسیار پر طرفدار است و البته باید هم خواهران و برادران عرب از آن استقبال کنند. باید هم استقبال کنند که در آن ایرانیان را هزاران بار عجم می‌‌خوانند و اعرابی را نشان می‌‌دهد که در سرزمین ایران و بر ایرانیان حکم می‌‌رانند و به خدم و حشم ایرانی‌ خود فخر می‌‌فروشند. در لباس‌های فاخر خود و در برج و باروی غصب کرده‌شان از نژاد برتر عربی‌ می‌‌گویند و توهینی نمانده بود که بر ایرانیان نرانند. نقش ایرانیان را سیاهی لشگران لاغر و نهیف و در لباس‌های ساده  بعهده دارند که نوکری اعراب را می‌‌کنند و به آن هم می‌‌بالند و جان خود را در بازی قدرت بنی‌ امیه و بنی‌ زبیر هدر می‌‌دهند. اعرابی را نشان می‌‌دهد که حتی از داشتن ایرانیان (بخوانید عجم ها) در لشگر خود شرم دارند و به مثابه پیشمرگان، به مسلخ می‌‌فرستندشان. پهلوان ایرانی‌ (کیان) را نشان می‌‌دهد که مداوم توهین می‌‌شنود و به تبار و نژادش توهین می‌‌شود و البته دم هم بر نمی‌‌آورد. ایرانیان را ملتی‌ مقهور و "تو سری خور" و البته عجم (و براستی لال) نشان می‌‌دهد که سرنوشت خود را در نوکری و خدمت گذاری به لشگر غاصب عرب  پذیرفته اند و اعراب بادیه نشین را که به سرزمین شهریاران ایران قدم گذاشتند (و بویی از فرهنگ و تمدن نبرده بودند) را آموزگار ایرانیان نشان می‌‌دهد (چون مختاری که به ایرانیان می‌‌آموزد چطور گندم بکارند و درو کنند و گوشت خوک و گراز نخورند)! محصولی که بیش از بیست میلیون دلار هزینه گذاشت و البته شکی‌ نیست که باکیفیت و حرفه ای‌ و همسطح تولیدات هالیوودی ساخته شده است. گرچه شاید لحظه‌ای هم دلاورانی چون ابومسلم خراسانی و بابک خرّم دین و مازیار و استادسیس و سندباد، گمان نمی‌‌بردند که در سرزمینشان دو قرن مبارزات ملتی در برابر مهاجمان عرب را فراموش کنند.  ایرانیانی‌‌ که پدرانشان را مقهور و دست بسته در خدمت‌  اعراب نشان می‌‌ دهند و از تماشای آن سوت و کف می زنند و البته ناراحت هم می شوند که خلیج فارسِ ‌شان را به نامی‌ دیگر خوانند!  می‌ اندیشم که آیا هنرمند ایران زمین که نقش "کیان" را بازی‌ می‌‌کند (رضا رویگری)، لحظه‌ای به غیرتش بر نخورد که مختار را "رستم" ایرانی‌ بخواند و یا چون "عجم" وبی فرهنگ و بی ریشه خواندنش سکوت کند و سر بزیر اندازد؟ انگار که امروز "شرف" هم کالا‌یی است که با پول معاوضه می‌‌شود و آنچه مهم نیست "ایران" است.