Re: {تفريح و سرگرمي}, [20846]

سلام آقاي موحد زاده

دستت درد نكند. كه مطلب مي فرستي ، هر مطلبي كه ديدي بفرست

هر چه به فكرت مي آيد بنويس و در معرض ديد همگان قرار بدهيد.  اين را نه تنها به شما مي گويم . بلكه به همه اعضاي گروه مي گويم . خلاصه ملت ما هم بايد ياد بگيرد اعتراضات خود ش را بنويسد و به گوش مسئولين برساند.

اعتراضات زمينه رشد و تعالي انسان ها است.

متن زير هر چند يك متن و نوشتار است. ولي انتقادي نيست. نمي توان با اين مطالب انتقاد كرد. اگر اين مطلب را بدست نويسنده حقوق شهروندي  بدهند ، اگر او فرد حوبي باشد و هيچ غرض و مرضي نداشته باشد، نمي تواند خودش را اصلاح كند و قانون بهتري بنويسد.

اگر غرض و مرض هم داشته باشد مي گويد اين يكسري حرفهاي نامربوط است  و مدعي مي شود كه از همه بهتر مي فهمد . مهمترين دليلش هم اين مطالب قلمداد مي كند.  او مدعي مي شود كه افراد منتقدش ، مطلب خوبش را لجن پراكني كرده اند.  او مدعي مي شود ، منتقدين يكسري حرفهايي سر هم كرده اند كه سرو ته ندارد. يعني او با خواندن اين مطالب خودش را محق و عقل كل مي داند.

وقتي كسي در رأس مسئوليتي قرار بگيرد و خودش را عقل كل و محور آسياي جهان بداند در انتها مي شود احمدي نژاد كه مي خواهد جها ن را مديريت كند.

بعبارت ديگر انتقاد ما باعث گرفتن نتيجه عكس مي شود..

 

مطلب بعدي اين است كه  خيلي هم نبايد بصورت دگمي فكر كنيم

.

فكر كنيم كه دو يا سه نفر نشسته اند و هر كاري كه دلشان مي خواهد انجام مي يدهند. يك روز احمدي نژاد را مي آورند و فردا روحاني و پس فردا هم يك نفر ديگر . اگر اينجوري فكر كنيم پس بايد به يك عده حق بدهيم كه خودشان را همه كاره خدا بدانند. و بگويند هرچه احمدي نژاد مي گويد همان حرف خداست. واقعا اينجوري نيست.  

اينطوري نيست.  خلاصه حركات جمعي مردم در راه و روش ها تأثير دارد. البته اين را نبايد از ذهن دور داشت كه بعضي ها  موج سواري را بلد هستند از هر اتفاقي سعي مي كنند منافع خودشان را حداكثر كنند. اين قاعده مختص به كشور ايران نيست. در همه كشورها اينگونه است. .

 در همه كشورها اگر كسي شروع كند منافع خود را حداكثر و منافع ديگران را لگد مال كند. جلويش را مي گيرند. آن هم با همين اعتراضات  نوشتني . مي نويسند و

اعتراض مي كنند و جلوي كارهاي خلاف را مي گيرند.

پس به شما هم توصيه مي كنم بنويسيد تا بتوانيد وضعيت جامعه را بهتر كنيد. 

اول از يك جاي كوچك شروع كنيد. بگذار حرفهاي شما را نقد كنند. هر چه شما را بيشتر نقد كنند. بعدا نويسنده بهتري خواهي شد و بهتر مي تواني بر جامعه خود تأثير بگذاريد. 

تحليل و نقد پيرامو ن حقوق شهر وندي را  در ايميل ديگري مي نويسم.   

از همه اعضاي گروه متشكرم.  

From: طیبه طوسی <tandtooca@gmail.com>
To: taf_sar <taf_sar@googlegroups.com>
Sent: Sunday, December 15, 2013 8:38 AM
Subject: {تفريح و سرگرمي}, [20840]

---------- Forwarded message ----------
From: Hossin Movahedzadeh <h.movahedzadeh@gmail.com>
To: taf_sar@googlegroups.com
Cc: 
Date: Tue, 10 Dec 2013 19:30:35 +0330
Subject: Fwd: منشور حقوق شهروندی
 فرار نظام به جلو! -
حسن زارع زاده اردشیر

---------------------------------------------------------------------------
حسن روحانی در یکصدمین روز دولت اش از آماده شدن منشور حقوق شهروندی خبر
داد که قبلا قول تهیه آن را داده بود. حسن روحانی این منشور را در راستای
تحقق وعده های خود در جهت رعایت حقوق و آزادیهای مردم تهیه کرده است. در
بدو اعلام طرح منشور، نگاه مثبتی به ان وجود داشت چرا که برخی تصور می
کردند علاوه بر توجه به حقوق بشر و مطالبات اقشار و اصناف مختلف، به
ترویج فرهنگ گفتگو میان حکومت و مردم دامن می زند. برای دولت جدید نیز
امتیاز مثبتی بود تا با تدوین منشور حقوق شهروندی نشان دهد که به سمت
تحقق وعده هایش به رای دهندگان پیش می رود. نگاهی گذرا به منشور واقعیت
های نهفته در آن را آشکار می سازد.</strong>





<strong> این منشور 19 صفحه ای دارای يک پيشگفتار و سه فصل است.
پیشگفتار، سیاست ارزشی و حقوقی منشور را تبیین می کند که بر اساس اصل
ولایت فقیه و ارزش های شیعی تدوین شده است. در واقع؛ پیشگفتار تکلیف
منشور را همان ابتدا مشخص می کند که حقوق مندرج در آن تنها در بستر
اسلام، امامت، ولايت فقيه و چاچوب احکام شرع و اصول قانون اساسی قابل فهم
و اجراء خواهند بود.

 فصل اول را قواعد عمومی حاکم بر منشور در یک ماده و 6 بند تشکیل می دهد
که تاکید دارد" کليه اتباع ايران صرفنظر از جنسيت، قوميت، ثروت، طبقه
اجتماعی و يا امثال آن از حقوق شهروندی و تضمينات پيش بينی شده در قوانين
و مقررات برخوردار می باشند." اما قید دین و مذهب درج نشده تا همچنین
تیعیض مذهبی در منشور موج بزند.

 فصل دوم، که شامل 142 بند است به "مهم ترين حقوق شهروندی" اختصاص دارد.
در یکی از بند های این بخش آمده است :" شهروندان از حق حيات برخوردارند.
هيچ شهروندی را نمی توان از حق حيات محروم کرد مگر بر اساس حکم دادگاههای
صالحی که برمبنای موازين قانونی تشکيل و صادر شده و اصول دادرسی عادلانه
در آن رعايت شده" باشد. یعنی راه برای اعمال شکنجه در قالب حد و سایر
مجازات و یا حکم اعدام وقتل از سوی مقامات قضائی باز است. و یا در بسیاری
دیگر از بند های این بخش به مجازات های مندرج در قانون مجازات اسلامی
اشاره شده است؛ به عنوان نمونه آمده است: هرکس که برای ايجاد رعب وهراس
وسلب آزادی و امنيت مردم دست به اسلحه ببرد محارب و مفسدفی الارض می
باشد(یعنی حکم او اعدام است) و یا در بند دیگری تاکید دارد که لواط در
صورت دخول قتل است و کيفيت نوع آن دراختيار حاکم شرع است.

 فصل سوم، "سازمان کار، توسعه و نظارت بر اجرای منشور و مقررات حقوق
شهروندی" است که در بر گيرنده 11 ماده است.

 در واقع محتوای منشور دولت روحانی یک انشانویسی متناقض، کپی برداری و
بازنویسی به نظر می آید که قانون اساسی و مجازات اسلامی را بصورت خلاصه
به عنوان منشور حقوق شهروندی به مردم ارائه داده است. در حالیکه دولت به
جای منشور نویسی به رعایت فصل «حقوق ملت» در قانون اساسی توسط نهادهای
مختلف نظام تاکید می کرد به مراتب بیشتر مورد استقبال قرار می گرفت. در
دولت سید محمد خاتمی و مجلس ششم نیز به رعایت حقوق شهروندی تاکید شده بود
و این حقوق همان فصل حقوق ملت در قانون اساسی است. ارائه مجدد آن در سند
تازه تر چه وجهه ای دارد؟ وظیفه دولت تحقق وعده ها و نیز اجرای قوانین
موجود است، بنابراین دولت روحانی اگر تغییری نمی خواست بوجود آورد حداقل
برای اجرای دقیق حقوق ملت تاکید می کرد.

 بند ۶ ماده یک منشور با صراحت تاکید می کند که این متن «در مقام ایجاد
حقوق و تکالیف جدید و یا توسعه و تضییق آن‌ها نمی‌باشد و صرفا بیان
مجموعه‌ای از مهم‌ترین حقوق شهروندی است.» بدین ترتیب تدوین کنندگان
منشور خودشان اقرار کرده‌اند که قصد ارائه سند و طرح تازه‌ای نداشته اند.

 پایه های منشور حقوق شهروندی تدوین شده دولت روحانی بر قرآن، ولایت
فقیه، مذهب شیعه، سخنان دو آیت الله؛ خمینی و خامنه‌ای و موادی از قانون
اساسی استوار است. تاکید بر آموزه های شیعی و قوانین شرعی کاملا منشور را
از بی طرف و منصفانه بودن خارج ساخته است چرا که مردم ایران را سایر
ادیان نیز تشکیل می دهند و بر اساس این منشور حقوق آنها نادیده گرفته می
شود.

 این منشور تاکید دارد که حقوق شهروندی تنها منوط به آن است که در چارچوب
قانون باشد و مخل به مبانی اسلام نباشد و به منشور جهانی حقوق بشر و
ارزشهای جهانی توجهی ندارد. یعنی یک منشور حقوق شهروندی اسلامی تدوین شده
بر اساس ایئولوژی جمهوری اسلامی اما واژه «اسلام» این بار تعمدا بر آن
گذاشته نشده است. با این وجود چگونه به یک پرونده قضائی رسیدگی می شود
وقتی منشور سخن جدیدی ندارد؟ این همان رویه ای است که در قتل ستار بهشتی
در زندان شاهد بوده ایم؛ نه تنها عاملان و آمران مشخص نمی شوند بلکه
شاهدان قتل روانه زندان می شوند، پزشک ستار بهشتی بازداشت می شود، و پزشک
زندان کهریزک کشته می شود، وکیل پرونده اکبر محمدی احضار می شود، پرونده
مرگ مشکوک هدی صابر و هاله سحابی بی سرانجام مانده است و بسیاری موارد
دیگر.

 در حوزه مطبوعات، دولت روحانی علارغم ادعای حمایت از آزادی بیان، به
توقیف روزنامه نشاط در بدو انتشار وقعی ننهاد. حتی از توقیف روزنامه بهار
حمایت کرد. علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت روحانی در گفتگویی
با خبرنگاران که هشتم آبان ماه انجام شد به روزنامه بهار حمله و آن را
متهم به ایجاد اختلاف مذهبی در کشور کرد.

 از سویی دیگر، منشور در برابر برخوردهای غیرقانونی، غیرانسانی و
سرکوبگرانه دادگاه های ویژه مثل روحانیت، نیروهای امنیتی نظامی مانند
سپاه و بسیج و نیز لباس شخصی های تحت نظر بین رهبری و سپاه سکوت می کند.
این نهادها که با ماشین سرکوب تبدیل شده اند امکان هرگونه رعایت حقوق
شهروندی را سلب کرده اند.

 نگاهی گذرا به منشور نشان می دهد که این سند تنها به دنبال بالا بردن
مشروعیت دولت حاکم و مردمی نشان دادن چهره رئیس جمهور تدوین شده است.
بدین ترتیب، نظام جمهوری اسلامی با دولت متفاوت و قدرتمند می تواند پایه
های قدرت خود را مستحکم تر نماید. آنها می خواهند بدون هرگونه تغییر
مثبتی با ارائه یک سند متناقض، تکراری و غیرقابل اجرا راه فرار به جلو را
برگزینند و افکار عمومی دنیا را فریب دهند.

 واقعیت این است که تنها نظام جمهوری اسلامی از تدوین منشور حقوق شهروندی
توسط دولت روحانی سود می برد و مردم ستمدیده ایران از قید و بند سیاست
های سرکوبگرانه نظام توسط نهادهای امنیتی و پلیسی رها نمی شوند. روند
افزایش اعدامها در یکصد روز اول دولت روحانی، محدودیت فعالیت های مدنی و
اجتماعی و بازداشت فعالان سیاسی و دانشجویی و بی توجهی به توقیف نشریات
شاهد این مدعاست.

 تدوین کنندگان منشور با آنچه ارائه داده اند نشان می دهند که به دنبال
اعاده حقوق از دست رفته و پایمال شده مردم نیستند و برای بهبود وضعیت
حقوق بشر که به صورت سیستماتیک نقض می شود دغدغه ای ندارند. در واقع نظام
جمهوری اسلامی برای جلوگیری از انزوای هرچه بیشتر ناچار شده است تا روی
گشاده به مردم و جهان نشان دهد و بدین صورت چهره واقعی خود را پشت نقابی
از خنده پنهان داشته است تا پس از توافق های جهانی با غرب بار دیگر به
سرکوب مردم بپردازد.

 چرخش سیاسی نظام، از سیاست های تندی که از طریق دولت احمدی نژاد و
نهادهایی مانند سپاه پاسداران اعمال و اجرا می شد به سمت روی کار آوردن
دولت میانه رو و به ظاهر حقوق مدار، بدوا برای پیشگیری از سقوط آن است.
نظام در چند سال گذشته به دلیل رویارویی با مردم خود و نیز جامعه جهانی،
با تحریم ها و برخوردهای شدیدی روبرو شد که نظام را با بن بست اقتصادی و
اضمحلال سیاسی پیش می برد. به همین دلیل، تنها راه روی کار آمدن یک دولت
میانه رو بود که بتواند جامعه جهانی را برای کاهش فشارها و تحریم های
اعمال شده قانع کند تا رژیم از انزوا به در آید.


*
سبحان الله

1.      هر چه که می شناختم آن نبود؛
و هر چه که بود؛من نشناختم.

2.      سعي نکنيم بهتر يا بدتر از ديگران باشيم، بکوشيم
نسبت به خودمان بهترين باشيم.

--
Taybeh Toosi

--
‏شما به این دلیل این پیام را دریافت کرده‌اید که در گروه Google Groups "تفريح و سرگرمي" مشترک شده‌اید.
‏برای لغو اشتراک در این گروه و قطع دریافت ایمیل از آن، ایمیلی به taf_sar و unsubscribe@googlegroups.com ارسال کنید.
برای گزینه‌های بیشتر، از https://groups.google.com/groups/opt_out دیدن کنید.