به نظر من حقیر جنبش آزادی خواهی تونس و مصر این ویژگی های مهم را دارد که موجب پیروزی شان شد امااعتراضات حیابانی ایران نداشت
اول اینه مردم این کشورها تا پایین کشیدن دیکتاتور ، تظاهرات را ادامه دادند.دیدیم که در مصر روز اول 20 هزار روز دوم 50 هزار و... روز هشتم یک میلیون نفر به خیابان آمدند.ولی ما چه کردیم ؟ روز اول سه میلیون در تهران به خیابان ریختیم و بعد به خودمون برای چند روز استراحت دادیم بعد دوباره 13 آبان ، 16 آذر و... تا اینکه هم پشت مردن باد خورد و هم کودتا چیان سر فرصت تجهیز شدند
تفاوت دوم این بود که با ایجاد کمی ناآرامی و غارت چند فروشگاه ، کلیه مغازه ها و سیستم حمل و نقل شهری تعطیل شد.در نتیجه مردمی که به سر کار نرفتند ، به خیابان آمدند.اما در ایران چه شد؟ هیچکس ناآرامی نکرد.بنابراین حتی وسط شلوغی ، مغازه ها باز بود.تازه مغازه داران اعتراض میکردند که کاسبی مان خراب شده!!!؟
البته من مخالف جنبش بدون خشونت نیستم.ولی ذره ای خشونت شاید لازم باشد
فقط برای چند لحظه چشمانتان را ببندید و خودتان را جای یک تونسی یا مصری بگذارید.ببینید چه لذتی را تجربه خواهید کرد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر