موسیقی در سینمای ایران؛ فخرالدینی، سریر و

موسیقی در سینمای ایران؛ فخرالدینی، سریر و انتظامی محمود خوشنام کارشناس موسیقی فرهاد فخرالدینی فرهاد فخرالدینی علاوه بر موسیقی فیلم و سریال، در حوزه‌های دیگر موسیقی نیز فعالیت دارد در آخرین بخش از مجموعه موسیقی در سینمای ایران با سه تن دیگر از موسیقی نویسان فیلم و سریال‌های تلویزیونی آشنا می‌شویم که عمدتا کار خود را در این زمینه در سال‌های پس از انقلاب پی گرفته‌اند. از فرهاد فخرالدینی آغاز می‌کنیم که علاوه بر موسیقی فیلم و سریال، در حوزه‌های دیگر موسیقی نیز فعالیت دارد و ده سالی رهبری ارکستر بزرگ ملی ایران را نیز بر عهده داشته است. فخرالدینی در سال ۱۳۱۶ در تبریِز زاده شده و تحصیلات موسیقی خود را در تهران، ابتدا نزد "ابوالحسن صبا" و "علی تجویدی" و سپس در هنرستان عالی موسیقی ملی گذرانده است. کار عملی موسیقی را در سال ۱۳۴۴ با نوازندگی ویولن در ارکستر رادیو ایران به رهبری "روح‌الله خالقی" آغاز کرده و در سال‌های ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۸ رهبری ارکستر بزرگ رادیو تلویزیون ملی ایران را بر عهده داشته است. فرهاد فخرالدینی در سال ۱۳۴۷ با نوشتن موسیقی برای فیلم "شوهر آهو خانم" ساخته "داود ملا پور" وارد عرصه سینما شد. بعد مدتی را از این کار دوری گزیده، و پس از پانزده سال فترت دوباره به آن روی آورده است. فرهاد فخرالدینی از سال ۱۳۵۸ که فعالیت‌های موسیقائی کاهش پیدا کرد، بیشتر اوقات خود را به ساختن موسیقی برای فیلم صرف کرده است. در آغاز، موسیقی برای مجموعه "سربداران" نوشته و بعد مجموعه‌های "ابن سینا، امام علی، روزی روزگاری و کیف انگلیسی" را برای تلویزیون با موسیقی خود پیوند زده و برای فیلم‌های "کمال‌الملک، فردوسی و محمد حسین شهریار" نیز موسیقی نوشته است. محمد سریر محمد سریر ویولن را از "حشمت سنجری" و چم و خم آهنگسازی را نزد "توماس کریستسان داوید" آموخته است دکتر محمد سریر که از سال‌های ۱۳۵۰ با گام‌های کند البته از قلمرو ترانه پردازی وارد عرصه آهنگسازی برای فیلم شده، تا امروز برای دو سه فقره فیلم و چند سریال تلویزیونی موسیقی نوشته است. سریر در سال ۱۳۲۳ در تهران زاده شده و در رشته علوم سیاسی درس خوانده است. تحصیلات موسیقی را در هنرستان شبانه موسیقی و بعد در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران گذرانده، و مدتی نیز در اتریش به مطالعات خود ادامه داده است. او ویولن را از "حشمت سنجری" و چم و خم آهنگسازی را نزد "توماس کریستسان داوید" آموخته است. سریر کار آهنگسازی را از سال ۱۳۴۴ در رادیو ایران آغاز کرده و در سال ۱۳۵۰ برای فیلم "عاصی" ساخته "رضا شیبانی"، موسیقی نوشته و بعد رفته است به سراغ سریال‌های تلویزیونی. سریر در سال ۱۳۵۷ ایران را ترک کرده و چند سال پس از انقلاب که بازگشته فعالیت چشم‌گیری نداشته و روی هم پانزده سالی از فضای آهنگسازی دور مانده است. در آغاز کار دوباره، بیشتر برای سریال‌های تلویزیونی موسیقی نوشته. از فیلم‌های بلندی که با موسیقی سریر در آمیخته می‌توان از "ازدواج به سبک ایرانی" یاد کرد. مجید انتظامی   مجید انتظامی یکی از موسیقی نویسان پرکار سینمای ایران است موسیقی نویس نام یافته دیگر فیلم در ایران امروز، مجید انتظامی است که در سال ۱۳۲۶ در تهران و در خانواده‌ای اهل هنر زاده شده، تحصیلات موسیقی را از خردسالی در هنرستان عالی موسیقی با فراگیری ساز بادی "ابوا" آغاز کرده است. او سپس رهسپار آلمان شده و در دانشگاه برلین به تحصیل خود ادامه داده و در کوتاه مدت به عنوان نوازنده به عضویت ارکسترهای سنفونیک و فیلارمونیک برلن در آمده است. مجید انتظامی در سال ۱۳۵۳ به ایران بازگشته و در ارکستر سنفونیک تهران و هنرستان عالی موسیقی به کار نواختن و آموختن مشغول شده است. او کار سینمائی را در سال ۱۳۵۶ با فیلم کوتاه "زال و سیمرغ" ساخته "علی اکبر صادقی" آغاز کرده و با فیلم بلند "سفر سنگ" کار مسعود کیمیائی ادامه داده، تا امروز که به یکی از موسیقی نویسان پر کار سینما تبدیل شده است. معروف‌ترین فیلم‌هائی که مجید انتظامی برای آن‌ها موسیقی نوشته عبارت است از: "بای سیکل ران" و "دستفروش" از "محسن مخملباف"، "روز واقعه" ساخته "شهرام اسدی"، و دو فیلم از "کرخه تا راین" و "بوی پیراهن یوسف" از "ابراهیم حاتمی کیا". در سال‌های اخیر جاذبه موسیقی نویسی برای فیلم باز هم افزایش پیدا کرده و نسل جوان‌تری در جریان رشد و تکوین قرار گرفته است. نسلی که آگاهی‌های بیشتری در زمینه موسیقی فیلم به دست آورده و تجربیات نسل گذشته را نیز پشتوانه خود دارد. به عنوان نمونه می‌توان از "محمد رضا علیقلی" یاد کرد که کار خود را با فیلم "رهائی" از "رسول صدر عاملی" آغاز کرده و تا کنون برای انبوهی از فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی موسیقی نوشته است.