آواز : بیات کرد
خواننده : رضا کسایی؟ - محمد رضا شجریان
شعرهای آواز به ترتیب : معینی کرمانشاهی – حبیب خراسانی - حافظ
نی : حسن کسایی
تاریخ : اول آذر 1358 اصفهان
آواز یکم : رضا کسایی؟
خانمان سوز بود آتش آهی گاهی ناله ای می شکند پشت سپاهی گاهی
قصه یوسف و آن قوم چه خوش پندی بود به عزیزی رسد افتاده به چاهی گاهی
اشک در چشم فریبنده ترت می بینم بهر توفان زده سنگیست پناهی گاهی
زرد رویی نبود عیب مرانم از کوی جلوه بر قریه دهد خرمن کاهی گاهی
(اشک در چشم فریبنده ترت می بینم در دل موج ببین صورت ماهی گاهی
دارم امید که با گریه دلت نرم کنم بهر طوفان زده سنگیست پناهی گاهی)
منم که گوشه میخانه خانقاه من است دعای پیر مغان ورد صبحگاه من است
گرم ترانه چنگ صبوح نیست چه باک نوای من به سحر آه عذرخواه من است
ز پادشاه و گدا فارغم بحمدالله گدای خاک در دوست پادشاه من است
از آن زمان که بر آن آستان نهادم روی فراز مسند خورشید تکیه گاه من است
گناه اگر چه نبود اختیار ما حافظ تو در طریق ادب باش و گو گناه من است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر