شعر

صدا کن مرا
صدای تو خوب است
صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبی است که در انتهای صمیمیت حزن می روید
صدایت به شکل حزن پریشانی واقعیت دارد
و پلک هایت مسیر نبض عناصر را به ما نشان می دهد
ودستانت هوای صاف سخاوت را ورق زد و مهربانی را به سمت ما کوچاند
که بودی ؟
از کجا آمده بودی ؟
به کجا خواهی رفت ؟
و اما بدان که من بی تو هیچم که در هیچستان هم جا ندارم
........................................................
........................................
..................
....
.
تقدیم به همه ی شعر مسلکان
رضا
.
پیشنهاد می کنم آدرس وب مرجع رو
.
http://groups.google.com/group/sar-khoshan-irani