با درود به دوست گل ما آقای مهین پور: موسیقی وشعر و ادبیات اعتبار خود را از افراد میگیرد. یعنی خود واقعیت ندارند بلکه آنکه هست مسیقیدان ها و شاعران و ادیب های ایران زمینند. می بینید که چاره از درگیری در سیاست امور ندارند تا همین ها را نگهداری و پیش ببرند. اگر هنرمندان رها کنند سیاست که رهاشان نمیکند. بویژه سیاست امروز ایران که پیانو و ویولن را از دور خارج کرد و در پی این است که موزیکی خشونت خواه و رزمی وارتجاعی را جا بیاندازد. بله هنر هم میتواند خشونت خواه و مرگ پیشه بشود. افزون بر این، مطلب، معنا داری و هدفمندی و مایه داری هنر هاست. هنر خنثی که نداریم. هنر بی رسالت و پیام که نمیشود. مگر شکایت جدائی و آرزوی پیوند هزارو چندصد سالۀ نی را نمیشنوید ؟؟ مگر اندیشۀ تاریخی پالایش یافته و عرفان پرداخته در برنامۀ گلها و موسیقی مقامی ما و یا موسیقی کلاسیک باختر زمین را بی معنا میتوانی گوش بدهی و لذت ببری. بهرروی این حق شماست که مطالب سیاسی را به ای میل شما نفرستند. --- On Sun, 12/26/10, reza mahinpour <reza.mahinpour45@gmail.com> wrote:
|
۱۳۸۹ دی ۶, دوشنبه
Re: سیاسی
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر