یــــک شب آتش در نیستانــــی فتـــــاد
سوخت چــون عشقی که بر جانی فتاد
شعلـــه تـــا مشغول کــار خـــویش شد
هــر نــی ای شمــع مــزار خــویش شد
نـی بـه آتش گفت کاین آشوب چیست
مــر تـو را زیـن سوختن مطلوب چیست
گفت آتش بـــــی سبب نفــــروختـــــم
دعــــــوی بـــــی معنیت را سوختـــــم
زان کــــه می گفتی نی ام با صد نمود
همچنـــان در بنـــد خـــود بـودی که بود
بـــا چنین دعـــوی چـــرا ای کـــم عیــار
بـــرگ خـــود مــی ساختــی هر نو بهار
مـــرد را دردی اگـــر باشد خـوش است
درد بــــی درمــــان علاجش آتش است
مجذوب تبریزی ( میرزا محمد ) قرن یازدهم
ارادتمند
عبدالوند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر