بخش هایی از صحبت پانته‌آ بهرامی با خانم سحر دهقان
سحر دهقان، هنرمند ایرانی مقیم فرانسه است که در هشت‌سالگی ایران را ترک کرده است. او میگوید:
زیر چادر سیاه داشتم می‌جنگیدم و واقعاً احساس خفقان داشتم. .... هرچند دیگر در ایران زندگی نمی‌کنم، اما دلم به مردم ایران به خصوص به زنان و بیش ازهمه به زنان جوان وصل است.
می‌دانم برای این زنان خیلی سخت است که مجبورند حجاب سرشان کنند و کلاً این‌که مجبورمان کنند دنبال نوعی فناتیسم برویم. برای من دردناک‌ترین حالت است. هر کشوری، هر فرهنگی، چنین چیزی داشته باشد، من می‌‌خواهم منفجر شوم؛ هر نوع چادری را از سرم بردارم، توی هوا بیندازم که فریاد آزادی را بکشم و این که احتیاج به فضا داریم؛ احتیاج به آزادی داریم.
اومیگوید: تمام کارهایمان حامل پیامی است؛ یا دردی را بازگو می‌کند یا برای آزادی است یا به فناتیسم و حقوق زنان ربط پیدا می‌کند
وسحر در پاسخ این سوال که:رابطه‌ی هنر و سیاست را چگونه می‌بینی؟ میگوید
سؤال خوبی است؛ تاریخ را که نگاه می‌کنیم، در همه‌ی فرهنگ‌ها، در هر اعتراض و انقلابی، همیشه هنرمندان جلو آمده‌اند و بیشترین تأثیر را هم داشته‌اند. سیاست‌مداران هم حرفشان را می‌زنند؛ اما آن‌چه روی توده‌ی مردم اثر می‌گذارد، هنرمندان هستند که از راه فیلم، موزیک، شعر، رقص، تئاتر و ... با مردم ارتباط می‌گیرند.
.
فکر می‌کنم خیلی مهم است که هنرمندان همیشه حرفشان را بزنند و آن‌چه را به آن اعتقاد دارند، بدون ترس و در قالب کارهای هنری بیان کنند.
ملاحظه فرمائید http://dootar.blogfa.com/متن کامل مصاحبه خانم سحر دهقان رادر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر