۱۳۹۰ مهر ۱۸, دوشنبه

سخنی نیست شعری از الف بامداد

  سخنی نیست
چه بگویم؟سخنی نیست
میوزد ازسر امید،نسیمی؛
لیک تا زمزمه ای ساز کند
درهمه خلوت صحرا
 به رهش
نارونی نیست.
                          چه بگویم سخنی نیست.
                                      ***
پشت  درهای فرو بسته
شب از دشنه و دشمن پر
به کج اندیشی
        خاموش نشسته  ست
بام ها
        زیر فشـار شب کج،
کوچه
       از آمد و رفت شب بد چـشم  سمج
خسته است
                                   ***
چه  بگویم،سخنی نیست
در همه خلوت این شهر، آوا
جز ز موشی که دراند کفنی نیست
وندر این ظلمت جا
جز نوحه شومرده زنی نیست
ورنسیمی جنبد
به راهش
نجوارا
نارونی نیست.
چه بگویم
         سخنی نیست
                                                                                                                                                              ;                                                                                                                                                                                                               
                                                                 الف. بامداد

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر