روزها فکر من اینست

 دوستان گرامی

 این غزل منسوب است به مولانا است

 ولی من هرچه گشته ام آن را در غزلیات شمس که سه جلد متفاوت آنرا دارم پیدا نکرده ام

از دوستان سپاسگزار خواهم شد اگر برایم روشن بنمایند که در کدام منبع این شعر تائید شده که از مولاناست

ارادتمند

کامبیز

روزها فکر من اینست و همه شب سخنم           که چرا غافل از احوال دل خویشتنم

ازکجــــا آمده ام،  آمدنم بهـــر چــه بود؟           به کجــا می روم؟ آخر ننمائی وطنم   

مانده ام سخت عجب، کز چه سبب ساخت مرا   یا چه بوده ست مراد وی ازین ساختنم

جان که از عالم علویست، یقین می دانم          رخت خود باز بر آنم که همانجــا فکنم

مـرغ بـاغ ملـــکوتم، نیم از عـالم خاک           چند روزی قفسی ساخته اند از بدنــــم

خرم آن روز که پرواز کنم تا بر دوست           بــه هوای سر کویش، پرو بـالی بزنم

کیست در گوش که او می شنود آوازم؟            یا کـدامست سخن می نهد اندر دهنم؟

کیست در دیده که از دیده برون می نگرد؟   یا چه جان است، نگوئی، که منش پیرهنم؟

تا به تحقیق مــرا منــزل و ره ننمائــی              یک دم آرام نگیــرم، نفسی دم نــزنم

می وصلم بچشـــان، تا در زندان ابـــد              از سر عربدهُ مستانه به هم در شکنم

من به خود نامدم اینجا، که به خود باز روم         آنکه آورد مـــرا، بــاز برد در وطنم

تو مپندار که من شعر به خود می گویم              تا که هشیارم و بیدار، یکی دم نزنم

شمس تبریز، اگر روی به من بنمائی               والله این قالب مردار، به هم درشکنم