| گوش تواند كه همه عمر وى |
| نشنود آواز دف و چنگ ونى . |
| ديده شكيبد زتماشاى باغ |
| بى گل و نسرين به سر آرد دماغ . |
| گر نبود بالش آكنده پر |
| خواب توان كرد حجر زير سر. |
| ور نبود دلبر هم خوابه پيش |
| دست توان كرد در آغوش خويش . |
| وين شكم بى هنر پيچ پيچ |
| صبر ندارد كه بسازد به هيچ . |
| گر نبود خنگ مطلى لگام |
| زد بتوان بر قدم خويش گام . |
| ور نبود مشربه از رز ناب |
| با دو كف دست توان خورد آب . |
| ور نبود بر سر خوان آن و اين |
| هم بتوان ساخت به نان جوين . |
| ورنبود جامه اطلس تو را |
| دلق كهن ساتر تن بس تو را. |
| شانه عاج ار نبود بهر ريش |
| شانه توان كرد به انگشت خويش . |
| جمله كه بينى همه دارد عوض |
| وز عوضش گشته ميسر غرض . |
| آنچه ندارد عوض اى هوشيار |
| عمر عزيز است غنيمت شمار. |
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر