۱۳۸۹ مرداد ۲۷, چهارشنبه

Fw: بداهه سرایی ملک الشعرای بهار





--- On Wed, 8/18/10, ahjafari <ahjafari@nri.ac.ir> wrote:

From: ahjafari <ahjafari@nri.ac.ir>
Subject: Fw: بداهه سرایی ملک الشعرای بهار
To: "Avaz Khamosh" <avaz_khamosh1@yahoo.com>
Date: Wednesday, August 18, 2010, 10:47 AM


 
----- Original Message -----
Sent: Monday, August 16, 2010 10:35 AM
Subject: بداهه سرایی ملک الشعرای بهار

 

محمدتقی بهار، ملقب به ملک‌الشعرا

شاعر، ادیب، نویسنده، روزنامه‌نگار و سیاست‌مدار معاصر ایرانی

(تولد: ۱۲ ربیع‌الاول ۱۳۰۴ قمری در مشهد -  وفات : در 64 سالگی به تاریخ 1 اردیبهشت 1330 در تهران)

پدر محمد تقی بهار نیز مانند خود او لقب ملک الشعرایی داشته است.وقتی بهار جوان بعد از مرگ پدر مطرح شد و مدعی عنوان ملک الشعرایی ، برخی در قوت طبع شعر او تردید کردند و او را به امتحانی بسیار دشوار مکلف نمودند.
امتحان از این قرار بود که بهار می بایست در مجلسی حضور پیدا کند و با واژه هایی که به او گفته می شد، از خود رباعی بسراید که دربرگیرنده همۀ آن واژه ها باشد.
اولین سری واژه ها از این قرار بود:
خروس ، انگور ، درفش ، سنگ
و بهار اینچنین سرود :
برخاست خروس صبح برخیز ای دوست
خون دل انگور فکن در رگ و پوست
عشق من و تو قصۀ مشت است و درفش
جور تو و دل ، صحبت سنگ است و سبوست
سپس واژه های :
تسبیح ، چراغ ، نمک ، چنار
بهار سرود :
با خرقه و تسبیح مرا دید چو یار
گفتا ز چراغ زهد ناید انوار
کس شهد ندیده است در کام نمک
کس میوه نچیده است از شاخ چنار
و در آخر:
گل رازقی ، سیگار ، لاله ، کشک
و بهار چنین سرود :
ای برده گل رازقی از روی تو رشک
در دیدۀ مه ز دود سیگار تو اشک
گفتم که چو لاله داغدار است دلم
گفتی که دهم کام دلت یعنی کشک
بهار خود می گوید : در آن مجلس جوانی بود طناز و خودساز که از رعنایی به رعونت ساخته و از شوخی به شوخگنی پرداخته با این امتحانات دشوار و رباعیات بدیهه باز هل من مزید گفته و چهارچیز دیگر به کاغذ نوشت و گفت تواند بود که در آن اسامی تبانی شده باشد و برای اذعان کردن و ایمان آوردن من ، بایستی بهار این چهار چیز را بسراید :
آینه ، اره ، کفش ، غوره
من برای تنبیه آن شوخ چشم دست اطاعت بر دیده نهاده ، وی را هجایی کردم که منظور آن شوخ هم در آن هجو به حصول پیوست و آن این است :
چون آینه نورخیز گشتی احسنت !
چون اره به خلق تیز گشتی احسنت!
در کفش ادیبان جهان کردی پای
غوره نشده مویز گشتی احسنت!


هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر