دختر کلی در دل شب، دست به چنگ و نغمه به لب
همچو شراری نرم و سبک، در میان بزم طرب
چـون شـرابـی گـرم و گـیـرا، سـر بـه سـر آتش
بی شکیب و دامن افشان، همچو طوفان سرکش
سـایه ی او روی صحـرا، زیر نور ماه
همچو دودی گشته لرزان، در میان آتش
گر از چشمش میریزد، باده ی عشق و مستی، بر جهان بخشد هستی
گـر لبـهـایـش، میـخوانـد نغـمـه ی شـور و شـادی، میدهد بر دل مستی
چو لبش به نوا شکفد، زنوا دل ما شکفد، زصفا رخ او چو گلی، که سحر به صفا شکفد
چــون کـلـی دل مـن در صـحرا، سـرگـردان شـده در ایــن دنــیــا
آه از چشمش میریزد، باده ی عشق و مستی، بر جهان بخشد هستی
گـر لبـهایـش میخوانـد نـغمـه ی شور و شـادی، مـیـدهد بر دل مستی
چو لبش به نوا شکفد، زنوا دل ما شکفد، زصفا رخ او چو گلی، که سحر به صفا شکفد
چون کلی دل من در صحرا
سرگردان شده در این دنیا
چون کلی، دل من، در صحرا
سرگردان، شده در، این دنیا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر