۱۳۸۹ مرداد ۱۴, پنجشنبه

MediaNews.ir

MediaNews.ir


اینترنت در مسیر سه‌بعدی شدن

Posted: 04 Aug 2010 03:50 PM PDT

ماهنامه دنیای کامپیوتر و ارتباطات، محمدمهدی مولایی - بعد از سینمای سه‌بعدی، تلویزیون سه‌بعدی، روزنامه‌های سه‌بعدی و سایر رسانه‌های سه‌بعدی حال نوبت اینترنت رسیده تا سه‌بعدی شدن را تجربه کند و وارد مرحله‌ی جدیدی از حیات خود شود. گستردگی سرویس‌ها، پروتکل‌ها و کاربردهای اینترنت مانع از آن می‌شود که بتوان از سه‌بعدی‌شدن یکپارچه‌ی اینترنت سخن گفت. اما تحول سه‌بعدی‌شدن در سال‌های اخیر به‌طور محدود در برخی لایه‌های فضای مجازی اتفاق افتاده و بنابر پیش‌بینی کارشناسان تحولات گسترده‌تری نیز در راه است.

اینترنت سه‌بعدی تا پنج سال آینده

اظهارات شون کوهل یکی از کارشناسان فن‌آوری شرکت اینتل در ماه گذشته موضوع اینترنت سه‌بعدی را به‌شکل جدی در رسانه‌ها مطرح کرد. کوهل پیش‌بینی کرد که اینترنت در پنج تا ۱۰ سال آینده سه‌بعدی خواهد شد و شکلی متفاوت با امروز خواهد داشت. او پروژه‌های مربوط به تکنولوژی‌های سه‌بعدی‌سازی اینترنت را هیجان‌انگیزترین پروژه‌های در دست اقدام شرکت اینتل می‌داند. از نگاه کوهل اینترنت هیج‌گاه به‌طور کامل سه‌بعدی نخواهد شد، اما محیط‌های سه‌بعدی به‌شکل وسیع در فضای مجازی گسترش خواهند یافت. در ادامه‌ی اظهارات کارشناس شرکت اینتل، دن اولدز دیگر تحلیل‌گر تکنولوژی نیز درباره‌ی اینترنت سه‌بعدی پیش‌بینی‌هایی را مطرح کرد. از نگاه او امکان بازنمایی فوق‏واقعی از افراد و مکان‌ها، نتیجه‌ی سه‌بعدی شدن اینترنت است. اولدز بر اثرات سه‌بعدی‌شدن بر صنعت سرگرمی اشاره می‌کند و آن‌را انقلابی در حوزه‌ی سرگرمی می‌داند و می‌گوید اگر امکان بازسازی سه‌بعدی یک رویداد ورزشی مانند بازی فوتبال در محیط اینترنت فراهم شود، کاربر خود را در استادیوم تصور می‌کند و نیاز به حضور فیزیکی کم‌تر احساس می‌شود.

جنبه‌های مختلف سه‌بعدی شدن

سه‌بعدی شدن اینترنت مفهوم تازه‌ای نیست و در چند سال اخیر درباره‌ی فرصت‌ها و چالش‌های آن مقالات فراوانی نوشته شده است. از جمله موارد مطرح شده توجه به مفهوم سه‌بعدی شدن اینترنت از جبنه‌های متفاوت است. سه‌بعدی شدن بیش از همه از جنبه‌ها‌ی بصری‌شدن و بازنمایی اطلاعات و تولید و انتقال اطلاعات مورد توجه قرار گرفته است. نخستین چالش در خصوص سه‌بعدی‌شدن اینترنت به مشکل بصری‌کردن مربوط می‌شود که در این خصوص دستگاه‌های سخت‌افزاری گوناگونی در سال‌های اخیر تولید شده است. جنبه‌ی دیگر، تولید تصاویر و ویدئوهای سه‌بعدی است که در ساده‌ترین شکل با استفاده از دوربین‌های متعدد قابل تهیه است و تولیدات تصویری شهروندان در فضای مجازی به گسترش آن در اینترنت کمک کرده است. تحقق اینترنت سه‌بعدی با تحولی در عرصه‌ی بصری‌کردن، بازنمایی، انتقال و دریافت اطلاعات همراه خواهد بود.

نمونه‌هایی از سه‌بعدی شدن

امکانات و فضاهای سه‌بعدی در حال حاضر به‌صورت محدود در اینترنت وجود دارند. فضاسازی‌ سه‌بعدی در برخی بازی‌ها و محیط‌های مجازی مانند «سکندلایف» و همچنین برخی نقشه‌ها و راهنماهای آنلاین استفاده می‏شود. گوگل چندی پیش امکانات جدیدی را به سرویس نقشه خود اضافه کرد که با کمک آن امکان مشاهده‌ی سه‌بعدی بخش‌هایی از کره‌ی زمین ممکن است. با استفاده از این سرویس گوگل و حرکت بر روی نقشه‌ می‌توان برخی مکان‌های خاص از قبیل ساختمان‌های معروف و بناهای تاریخی را در برخی کشورها به‌صورت سه‌بعدی مشاهده کرد. نقشه‌ی گوگل نمونه‌ای از سرویس‌های اینترنتی است که در مراحل اولیه سه‌بعدی‌شدن قرار دارند و در آینده با پیشرفت تکنولوژی‌های سه‌بعدی‌سازی امکان‌های سه‌بعدی بیشتری را در اختیار کاربران قرار خواهند داد.

رسانه‌های اجتماعی و سه‌بعدی‌شدن

گزارشی از شرکت آی.بی.ام درباره‌ی اینترنت سه‌بعدی که در سال ۲۰۰۷ منتشر شد، آینده دنیای مجازی را پیش‌بینی کرده و آن‌را متاثر از تحولات سه‌بعدی‌سازی دانسته است. در این گزارش پیش‌بینی شده که رسانه‌های اجتماعی و سایت‌های شبکه‌سازی از قبیل مای.‌اسپیس، فیس‌بوک، وبلاگ‌ها و پادکست‌ها به سایت‌های اصلی اینترنت تبدیل می‌شوند و رشد قابل توجهی خواهند داشت. گزارش، این تحول اجتماعی را در ارتباط و تقاطع با پیشرفت در تکنولوژی‌های سه‌بعدی‌شدن اینترنت می‌داند. در کمتر از سه‌ سال رسانه‌های اجتماعی به سایت‌های غالب در دنیای اینترنت تبدیل شده‌اند. با تحقق این پیش‌بنی باید منتظر تحول بعدی بود تا دید چگونه رسانه‌های اجتماعی فرصت‌هایی را در اختیار سه‌بعدی شدن فضای اینترنت قرار می‌دهند و گسترش آنها، وب را به‌سوی دنیای سه‌بعدی سوق می‌دهد. این گزارش، اینترنت سه‌بعدی را فضایی مجازی توصیف کرده که در نهایت افراد و سازمان‌ها را قادر می‌سازد به‌راحتی دور هم جمع شوند و در محیطی آزاد با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و به‌همکاری بپردازند. به‌نظر می‌رسد در فضای پیش روی اینترنت، نشانه‌هایی از تحقق چنین ایده‌آلی دیده می‌شود.

فناوری سه‌بعدی؛ بازگشت به آینده

Posted: 04 Aug 2010 03:50 PM PDT

ماهنامه دنیای کامپیوتر و ارتباطات، نویسنده: جسیكا جی پرنسون، مترجم: قارن گودرزی - فناوری سه‌بعدی بازگشته‌ است و این بار به عنوان یک مدعی بزرگ به میدان خواهد آمد. اولین فیلم 3بعدی در اوایل قرن بیستم ساخته شد ولی هنوز فیلم‌های سه‌بعدی تأثیری آنچنانی بر صنعت سینما نگذاشته‌اند. ولی حالا می‌بینیم که زنجیره کامیابی‌های هالیوود به موفقیت غیر قابل مهار یک فیلم 3بعدی گره خورده است. «آواتار» فیلمی که دنیای تصاویر متحرک را با واژگان دیگری معنی کرد و فناوری 3بعدی را به یک مقوله فرهنگی بدل ساخت. دیگر اینکه برای اولین بار فناوری پخش تصاویر سه‌بعدی از انحصار سالن‌های نمایش و مکان‌های حرفه‌ای به در آمده و راه به سوی خانه‌ها می‌گشاید.

برخی ناظران بر این باورند که راه درازی در پیش است اما رسیدن به این هدف میسر است. صنایع لوازم التکرونیک خانگی (CEI ) شاخص‌هایی را برای یک انقلاب سه‌بعدی مد نظر قرار داده‌اند تا این فناوری هر چه سریع‌تر جایگاه خود را بیابد. با توجه به قرائن و شواهدی كه از سازندگان طراز اول مشاهده می‌شود، این حرکت نوین در تابستان 2010 با ارائه محصولات جدید آغاز خواهد شد. در این فصل شاهد تلویزیون‌های سه‌بعدی با کیفیت برتر و همچنین پخش بلو ری سازگار با تلویزیون‌های سه‌بعدی خواهیم بود. در پاییز همین امسال پاناسونیک دوربین فیلم‌برداری 3بعدی خود را با قیمت 21000 دلار در دسترس فیلم‌سازان قرار خواهد داد.

یک دوربین کامل حرفه‌ای با کیفیت بالای تصویر و توانایی ضبط ویدیویی توسط لنزهای دوقلو و امكان انتقال اطلاعات به کارت‌های SDHC. در این میان شبکه‌های تلویزیونی هم بی‌کار ننشسته‌اند. BSkyB از جمله شبکه‌هایی است که برای راه‌ندازی کانال‌های پخش 3بعدی فعالیت می‌کند. کانال ESPN نیز از ماه خرداد اقدام به پخش 85 رویداد ورزشی به صورت 3بعدی کرد. شرکت‌های سونی، دیسکاوری و Imax هم در سال 2011 کانال 3بعدی مشترک خود را افتتاح خواهند کرد.

هم‌اکنون فیلم‌های 3بعدی فراوانی با موضوعات متنوع، برای سلیقه‌های متفاوت وجود دارد. تعداد فزاینده این فیلم‌ها گواه دیگری است بر تأثیر آواتار در اقبال عمومی فناوری 3بعدی. سال گذشته 17 فیلم 3بعدی به بازار آمد و البته تعداد زیادتری هم برای امسال در نظر گرفته شده است. با این اوصاف سال 2011 از نظر تعداد فیلم‌های سه‌بعدی، شاخص خواهد بود. کما ‌اینکه هالیوود نیز مشتاق تکرار موفقیت آواتار هست.

جذبه روزافزون 3بعدی‌ها

کسب موفقیت‌های پی‌درپی فیلم‌های 3بعدی سینمایی، علت اصلی اصرار هالیوود و دیگر تهیه‌كنندگان و تولیدكنندگان برای ورود فناوری سه‌بعدی به خانه‌ها نمی‌باشد. توجه آنها هم فقط منحصر به فیلم‌ها نیست. دلیل عمده، قابلیت عرضه 80% از بازِی‌های رایانه‌ای موجود به صورت 3بعدی است. به نوشته مدیر نشریه فناوری نمایش display technology: خریداران حاضرند برای دیدن فیلم در تلویزیون 3بعدی بهای بیشتری بپردازند، این طبیعتاً تولیدکنندگان را به فکر می‌اندازد که فناوری 3بعدی خانگی را در لوازمی چون رایانه، نوت‌بوک، تلویزیون و موبایل نیز وارد کنند.

شرکت‌ها و مؤسسات مختلف، پژوهش‌هایی جدی در زمینه خواسته‌های مصرف‌کنندگان آغاز کرده‌اند. سونی و CBS مشترکاً در زمینه انتظارات مشتریان در حوزه نمایش‌های 3بعدی تحقیق می‌کنند. همکاری CEA و مرکز فناوری سرگرمی در یک نظرسنجی عمومی روشن می‌کند که 50 درصد از افراد مورد مطالعه، تمایل به پرداخت بیشتر برای خرید تلویزیون‌های 3بعدی را دارند. 40 درصد آنها نیز تلویزیون سه‌بعدی را به همتای دوبعدی آن ترجیح می‌دهند.

اگر چه مشخص نیست که چه تعداد از کارخانه‌ها سرمایه و توان تولید خود را به این امر اختصاص خواهند داد، اما این نکته مبرهن است که سرمایه‌گذاری در تولید تلویزیون‌های سه‌بعدی رو به رونق است. بر همین مبنا تولیدکنندگان نیز توانمندی‌های محصولات خود را افزایش خواهند داد (چرا که تلویزیون‌ سه‌بعدی از اهم محصولات آنها خواهد بود).

در عین حال از مدیران این صنعت شنیده‌ می‌شود که در نظر گرفتن احتمال افت فروش به علت افزایش اجباری قیمت تمام شده، نگران کننده است. عامل دیگری که ممکن است جذابیت تلویزیون‌های 3بعدی را خدشه‌دار کند، عینک‌های مکمل آنهاست. آنچه که فناوری کنونی پخش 3بعدی ناگزیر از تحمل آن است! Real 3D فناوری ساخت عینک‌های ویژه‌ای را به تعدای از سازندگان تلویزیون سه‌بعدی پیشنهاد داده است.

این فناوری احتمالاً تغییرات زیادی در طراحی عینک‌های 3بعدی ایجاد خواهد كرد. از آنجا که تضمینی برای سازگاری این عینک‌ها با محصولات همه شرکت‌ها نیست CEA قصد دارد تمامی تولیدکنندگان را به یک نقطه مشترک برساند. عینک‌های نسل جدید با وجود قیمت بالا کماکان جز لاینفک تلویزیون‌های 3بعدی هستند؛ با این حال سونی قول داده یک جفت از این عینک‌ها را در بسته‌بندی محصول آتی خود Bravia LX900 جای دهد. تنها اندکی از خبرگان بازار اعتقاد به برتری تلویزیون 3بعدی در بازار عرضه و تقاضا دارند.

بنا به آمار display search در سال 2010 تنها یک میلیون دستگاه از تلویزیون‌های قابل عرضه روانه بازار خواهد شد؛ یعنی 1درصد موجودی قابل فروش. این رقم در سال 2018 به 64 میلیون خواهد رسید که 20 درصد بازار تقاضا است. این آمار به مراتب کمتر از برآورد CEA است (فروش 4.3 میلیون دستگاه در 2010). فروش 10 دستگاه نمایشگر 3بعدی در 2018، بخش دیگری از آمار ارائه شده توسط Display Search است که 3.6 درصد بازار فروش را شامل می‌شود. این مؤسسه همین رقم را به سهم لپ‌تاپ‌های 3بعدی از بازار اختصاص داده است.

71 میلیون دستگاه، دورنمای مورد نظر نشریه یادشده از حضور تلفن‌های همراه در بازار است که بزرگ‌ترین عدد فهرست منتشر شده می‌باشد. گفته‌های ریک دین عضو کنسرسیوم 3D@Home و مركز گسترش استراتژیکTHX شنیدنی است: «داستان دنیای 3بعدی‌ها باید به قدری جذاب و متقاعد‌کننده باشد که مردم برای در اختیار داشتن این وسیله جدید اشتیاق داشته باشند.» وی می‌افزاید: «ما معتقدیم نمایشگرهای 3بعدی و پخش بلو ری نیاز جامعه‌ امروز است؛ اما مهم، تجاربی است که مخاطبان در برخورد با این پدیده کسب می‌کنند، نه نحوه رساندن آن به دست مشتری.»

سه‌بعدی کردن آرشیوها

انجمن لوح فشرده، ساخت جدیدترین دستگاه پخش بلو ری خود را به پایان برد. بلو ری MVC با قابلیت پخش همه نسخه‌های تصویری، امكان تجهیز با AVC H. 264 را دارد. به نظر می‌رسد بلو ری‌ها نقش مهمی را در انقلاب سه‌بعدی ایفا کنند. اگر چه به نظر می‌رسد که بلو ری با کاهش قیمت، جانشین DVD بشود اما عموم مردم به غلط بر این باورند که با ورود این دستگاه کلکسیون CDها و DVDهای خانواده بلااستفاده خواهد ماند.

استودیوهای هالیوود در پاسخ به این نگرانی سکوت محتاطانه‌ای را اتخاد کرده‌اند و در عین حال برای تهیه نسخه‌های سه‌بعدی از فیلم‌های 2بعدی تلاش می‌کنند. والت دیسنی قصد دارد نسخه‌ای سه‌بعدی از کریسمس کارول را تا پاییز 2010 تهیه کند. دریم ورک و سامسونگ هم با انجام یک معامله با Technicolor در تبدیل تولیدات 2بعدی به سه‌بعدی می‌کوشند. اندی پارسون رئیس انجمن blu – ray Disc این نکته را یادآوری می‌کند که: «قرار نیست همه گونه‌های تصویری سه‌بعدی بشوند. تولیدکنندگان فناوری جدید تمامیت‌خواه نیستند و انتظار ما هم‌زیستی هر دو گونه پخش است.

مسلماً این جایگزینی منجر به حذف نخواهد شد بلکه هم‌زیستی بین این دو مد نظر ماست.» پارسونز از استودیوها خواسته است جست‌وجو در آرشیو خود را برای یافتن آثار کلاسیک قابل تبدیل به سه‌بعدی آغاز کنند. اگر چه این کار در مورد همه فیلم‌ها امکان‌‌پذیر نیست اما پارسونز امیدوارانه می‌گوید: «پیدا شدن یک سر نخ ما را به هدفمان می‌رساند. برای مثال شاید بتوان از روشی مانند پخش فیلم‌های سه‌بعدی در سالن‌های نمایش استفاده کرد.»

چشم‌انداز پیش‌رو

در آینده تغییرات چشمگیری در ساخت تلویزیون‌های سه‌بعدی ایجاد خواهد شد که توانایی تغییر دیدگاه گذشته ما را دارد. شاید دیگر عینک‌های کاغذی با شیشه‌های قرمز و آبی معرف تلویزیون‌های سه‌بعدی نباشند. پاناسونیک و سونی آخرین محصولات خود را به نمایشگاه مصرف‌کنندگان لوازم الکترونیک آورده بودند. نمایشگرهای پلاسمای پاناسونیک با شیشه‌های اکتیو شاتر به همان خوبی تلویزیون 5/24 اینچ سونی بود. این دو محصول از تمامی تلویزیون‌هایی که در CES امتحان پس دادند، از لحاظ کیفیت تصاویر بهتر بودند.

در تلویزیون پلاسمای پاناسونیک فیلم و کارتون به یک اندازه شفاف و سه‌بعدی است. همگان تحت تأثیر تصاویر گفت‌وگوی کاراکترها در فضای خارجی قرار گرفته بودند. صحنه‌های واقعی، وضوح و عمقی که بازِیگران را دربر گرفته بود، یک حس پایدار ایجاد می‌کند که تا مدت‌ها با مخاطب باقی می‌ماند. به نظر می‌رسد در صورت واکنش مثبت مخاطبان، تکنولوژی پلاسما توان رسیدن به اهداف خود را داشته باشد و می‌تواند جایگاه سابق خود را تصاحب کند.

این احتمال هست که پنل‌های پلاسما با ایجاد موازنه در بازار، سهم خود را که قبلاً به LCD واگذار کرده بودند به دست آورند؛ چرا که LCD نیز سال‌های گذشته را با قیمت نامتعادل و کیفیت متغیر سپری کرده است. دیگر اینکه پنل‌های پلاسما در مقایسه با LCD سرعت پاسخگویی بیشتری به تصاویر دارند که این خود امتیاز تلویزیون‌های سه‌بعدی نسبت به همتایان 2بعدی آنها نیز هست.

ابعاد واقعی فناوری سه‌بعدی

صنایع تولیدکننده، نگران زمینه‌های گوناگونی هستند که فناوری سه‌بعدی توان حضور در آن را دارد. آیا خبرگزاری‌ها، نشست‌ها و سایر جنبه‌های اطلاع‌رسانی رایج چنین نیازی را حس می‌کنند؟ حسی به من می‌گوید مردم همان گونه که به تلویزیون و ویدیو عادت کردند به تصاویر سه‌بعدی هم خو می‌گیرند. به گمان من این فناوری می‌تواند نقش عمده‌ای را در پخش مسابقات و سرگرمی‌های تلویزیونی بر عهده بگیرد.

طبیعتاً با گذشت زمان مصرف‌کننده‌ها خواستار همین درجه از عمق و خلوص تصویر در تمامی گونه‌های آن خواهند بود. مطمئناً فناوری این‌گونه انتظارات را به گونه‌ای اثرگذار و پایدار برآورده خواهد کرد. فیلم ویدیویی سه‌بعدی که از اجرای سال گذشته گروه U2 تهیه شد، بسیار استادانه و حرفه‌ای بود. این اثر Bono و گروه U2 را به کسب یک پیروزی افتخارآمیز در عرصه نمایش‌های سه‌بعدی نایل کرد. تصور کنید برای حضور در یکی از اجراهای U2 به استادیوم رفته‌اید. Bono از شما بسیار دور است اما پرده‌ای که بالای سر شما قرار دارد این امکان‌ را می‌دهد برنامه را به صورت سه‌بعدی تجربه کنید.

این تجربه خیلی دور از انتظار نیست. چرا که شرکت سونی توانایی ضبط و تولید ویدیوهای سه‌بعدی به صورت Real – Time را داراست. تکامل فناوری سه‌بعدی ادامه دارد و دانش فنی آن به نقطه‌ای خواهد رسید که دیگر نیازی به عینک‌های مکمل نباشد. شاید در آینده نزدیك روزی برسد كه دیگر از دوبعدی دیدن چیزی تعجب كنیم!

منبع: ماهنامه پی.سی.ورلد، مارس 2010

چگونه سه‌بعدی می‌بینیم؟

Posted: 04 Aug 2010 03:50 PM PDT

ماهنامه دنیای کامپیوتر و ارتباطات، م. وحید - 3D مخفف کلمه 3Dimensial، به معنای یک شی سه‌بعدی است. چیزی که عرض ارتفاع و طول (عمق) داشته باشد. محیط فیزیکی اطراف ما، یک محیط سه‌بعدی است. در واقع ما هر روز در یک محیط سه‌بعدی در حرکت هستیم. اما مغز انسان چطور قادر به درک محیط سه‌بعدی اطراف خود می‌باشد؟ همان طور که می‌دانیم چشم‌های هر انسان در حدود 6. 5 سانتیمتر از یکدیگر فاصله دارند، بنابراین به محیط اطراف از دو زاویه افقِ کمی متفاوت نگاه می‌کنند.

همانطور که ما به اطراف نگاه می‌کنیم، شبکیه هر چشم تصویری دوبعدی از محیط اطراف ضبط و برای مغز ارسال می‌کند. مغز این دو تصویر دوبعدی را طی فرآیندی ادغام و محیط اطراف را به شکل سه‌بعدی درک می‌کند. بنابراین انسان دارای قابلیت تشخیص عمق (depth perception) می‌شود. قابلیتی که به ما اجازه می‌دهد اجسام دور را از اجسام نزدیک تشخیص دهیم و به راحتی درباره فواصل اشیا قضاوت کنیم. انسان به دلیل داشتن قابلیت دوربین دو چشمی (binocular vision)، محیط اطراف خود را سه‌بعدی می‌بیند.

اما جالب است بدانید که افراد monocular vision، یعنی کسانی که تنها از ناحیه یک چشم بینا هستند نیز می‌توانند محیط اطراف را به شکل سه‌بعدی درک کنند! همان طور که می‌دانیم یک تصویر دوبعدی، تنها دارای عرض و ارتفاع می‌باشد و از نظر فنی عمق ندارد. بنابراین در این تصویر همه چیز با یک فاصله، از نگاه بیننده به نظر می‌رسد. اما بیننده به طور ناخودآگاه و با استفاده از تکنیک‌های سه‌بعدی مغز، تصویر را به شکل سه‌بعدی درک می‌کند.

مهم‌ترین تکنیک‌هایی که مغز انسان برای درک دنیا به شکل سه‌بعدی از آنها استفاده می‌کند، عبارت است از:

چشم‌انداز برجسته (stereoscopic vision)
قابلیتی است که به دو چشم اجازه می‌دهد، تصاویری جداگانه با زوایای افق متفاوت تهیه کنند. در این تصاویر، اشیای نزدیک بسیار جدا و متمایز از اشیای دور می‌باشند.

سازش با محیط (Accommodation)
همان طور که شما بر جسمی دور یا نزدیک متمرکز می‌شوید، چشم شما به شکل فیزیکی لنز خود را جابه‌جا کرده و آن را بر حسب فاصله‌ای که بر آن متمرکز شده‌اید، تغییر می‌دهد. اختلاف منظر (Parallax) با توجه به این قابلیت چشم، هنگامی که انسان سر خود را از سمتی به سمت دیگر حرکت می‌دهد، به نظر می‌رسد که اشیای نزدیک بیشتر از اشیای دور حرکت می‌کنند و جابه‌جا می‌شوند.

آشنایی با حجم اشیا (size familiarity)
اگر شما اندازه تقریبی شیئی را بدانید، از روی بزرگ به نظر رسیدن و کوچک به نظر رسیدن آن می‌توانید به طور تقریبی، فاصله آن شی را تا خودتان حدس بزنید. به طور مثال اگر بین دو جسم که می‌دانید اندازه یکسانی دارند، یکی بزرگ‌تر و دیگری کوچک‌تر به نظر بیاید، می‌توانید حدس بزنید که شی بزرگ‌تر به شما نزدیک‌تر است.

چشم‌انداز هوایی (Aerial perspective)
از آنجا که نور به طور اتفاقی توسط هوا پراکنده می‌شود، اشیای دور، کنتراست کمتری نسبت به اشیای نزدیک دارند. اشیای دور همچنین کمتر اشباع شده از رنگ به نظر می آیند و دارای پس زمینه کم‌رنگی هستند، که معمولاً آبی می‌باشد. هنرمندان بسیاری تلاش کردند با استفاده از این قابلیت‌های مغز «بعد» و برجستگی را وارد دنیای «تخت» هنر كنند. مجسمه‌سازی نمونه بارز این تلاش است. با اختراع عکاسی در اواسط قرن هجدهم، این ایده به سرعت شکل گرفت که با تقلید از چشم انسان، اگر دو عکس از یک موضوع واحد، با دو زاویه افق متفاوت گرفته شود و به آنها به شکلی نگاه شود که چشم چپ تنها عکس سمت چپ و چشم راست تنها عکس سمت راست را ببیند، تصویر به دست آمده در مغز، برجسته خواهد شد! این ایده به سرعت گسترش یافت و از آن در ساخت فیلم‌های سه‌بعدی ا ستفاده شد.

فیلم سه‌بعدی

یک فیلم سه‌بعدی یاS3D (stereoscopic 3D) فیلم متحرکی است، که عمق تصویر به آن اضافه شده است. با اقتباس از عکاسی، در ساخت این نوع فیلم از نوعی دوربین تصویربرداری متحرک استفاده می‌شود که تصاویر را از دو دیدگاه ثبت می‌کند. برای نمایش این نوع فیلم، از نوعی سخت‌افزار و عینک‌های خاص استفاده می‌شود که درک عمق تصویر را افزایش می‌دهند. یک فیلم سه‌بعدی با روش‌های مختلفی تولید می‌شود. در هر روش، از نوعی عینک خاص برای تماشای فیلم استفاده می‌شود. در سیستم‌های جدید تولید فیلم‌های سه‌بعدی، برای تماشای فیلم، نیازی به استفاده از عینک نیست.
رایج‌ترین شیوه‌های تولید و پخش یک فیلم سه‌بعدی عبارت است از:

فرآیند Anaglyph (Anaglyph processing)
فرآیند استفاده از عینک‌های سبز.قرمز یا آبی.قرمز برای تماشای فیلم. این روش متداول‌ترین روش ارائه تصاویر سه‌بعدی سینمایی است که در آن از عینک برجسته‌نما برای دیدن تصاویر برجسته متحرک استفاده می‌شود. در این فرآیند، با اضافه کردن نور و از طریق فیلتر کردن رنگ‌ها، دو تصویر ضبط شده تنظیم می‌شوند. سپس این دو تصویر با رنگ‌های مکمل مشابه، بر کاغذ سفید چاپ می‌شوند. عینک‌های مجهز به فیلتر رنگی، فیلتر شدن رنگ‌های تصاویر را لغو می‌کنند و با اضافه کردن رنگ‌های مکمل به رنگ‌های موجود، تصاویر را عمق می‌بخشند.

سیستم متمرکزکننده نور (polarization light system)
در این روش برای ارائه یک تصویر متحرک برجسته، دو تصویر ضبط شده بر روی یک کاغذ ثبت می‌شوند؛ اما از دو فیلتر مجزا که برای متمرکز کردن نور در نظر گرفته شده‌اند، عبور می‌کنند. بیننده برای دیدن تصویر، از عینکی استفاده می‌کند که مجهز به دو فیلتر متمرکز کننده نور به صورت مجزاست. در این فرآیند، یک تصویر واحد از دو زاویه افق متفاوت به هر دو چشم نمایش داده می‌شود؛ اما از آنجا که هر یک از فیلترهای این عینک، تنها نوری را که در قطب مشابه متمرکز شده است از خود عبور می‌دهد، هر چشم یک تصویر متفاوت می‌بیند.

روش گرفتگی (Eclipse method)
در Eclipse method یا روش گرفتگی، یک شاتر مکانیکی، نور یک چشم را در حالی که تصویر مربوط به چشم دیگر در حال پخش می‌باشد، قطع می‌کند. Projector بین تصاویر مربوط به چشم راست و چشم چپ در حرکت است و شاتر را با توجه به تصاویر موجود بر روی پرده باز و بسته می‌کند. برای تماشای فیلم‌هایی که با این روش پخش می‌شوند، باید از عینک‌های LCD shutter استفاده کرد. شیشه‌های این عینک حاوی نوعی کریستال مایع است که نور را از طریق هماهنگی با تصاویر روی صحنه، به صورت متوالی قطع و وصل می‌کند.

فناوری تداخل فیلتر (interference filter technology)
در این روش از عینک‌هایی استفاده می‌شود که طول موج‌های خاصی از رنگ‌های قرمز، آبی و سبز را برای چشم راست، و طول موج‌های دیگری از همین رنگ‌ها را برای چشم چپ به طور مجزا، فیلتر می‌کند. فیلتر این طول موج‌های خاص برای هر چشم، به بیننده اجازه می‌دهد که تصویر متحرک را به صورت برجسته ببیند.

اثر pulfrich (یاpulfrich effect)
چشم انسان در نور کم، پردازش کندتری دارد. اثر pulfrich با اقتباس از این پدیده انسانی، تصاویر برجسته متحرک خلق می‌کند.

تفکیک طیفی (spectral separation)
برای تماشای فیلم‌هایی که به این شیوه پخش می‌شوند، از نوعی عینک استفاده می‌شود که شیشه‌های مجهز به فیلم هولوگرافی دارد. وجود این فیلم در این شیشه‌ها، باعث ایجاد اثری مانند اثر یک منشور می‌شود که نور را تفکیک می‌کند. در تفکیک طیف‌های نور، اشیا با طیف نور قرمز، جلوتر و اشیا با طیف نور آبی، دورتر تلقی می‌شوند و به این شکل، تصاویر عمق پیدا می‌کنند.

lenticular screen&Barrier screen
در این روش‌ها نیازی به استفاده از عینک برای تماشای فیلم نیست. در این روش از صفحه نمایشِ راه راه که نور را در زوایای حاد منعکس می‌کند، استفاده می‌شود. برای دیدن تصاویر بیننده باید در زاویه‌ای تنگ، تقریباً عمود بر صفحه بنشیند. بنابراین این روش دارای محدودیت بسیاری در تعداد مخاطبین و اندازه سالن نمایش می‌باشد.

Autostereoscopic system
شیوه‌های جدید پخش فیلم‌های سه‌بعدی، Autostereoscopic نامیده می‌شود. در این روش نیازی به استفاده از عینک برای تماشای فیلم نیست. به دلیل مشکلات فنی زیاد، از زمان ساخت اولین فیلم 3D در حدود 100 سال پیش تاکنون، هنوز هیچ سیستم فنی کاملی برای پخش فیلم‌های سه‌بعدی شناخته نشده است. اما به دلیل پیشرفت چشمگیر 3D، این فناوری تنها مخصوص نمایش‌های سینمایی در سالن‌های خاص نمی‌باشد و برنامه‌های تلویزیونی، فیلم‌های ویدیویی و بازی‌های کامپیوتری هم می‌توانند از این فناوری در پخش استفاده کنند.

3D در علوم و رشته‌های گوناگون مورد استفاده قرار می‌گیرد. ابزارها و وسایل بسیاری با استفاده از این فناوری ساخته شده‌اند تا قادر به ارائه خدمات بهتر با کیفیت بالاتر باشند. اسکنر سه‌بعدی، یکی از جدیدترین ابزاری است که به این منظور ساخته شده است و در رشته‌های مختلفی مثل طراحی صنعتی، اروتز و پروتز، مهندسی معکوس و نمونه‌سازی، کنترل کیفیت، بازرسی و جمع‌آوری مدارک مصنوعات فرهنگی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

اسكنر سه‌بعدی

اسکنر سه‌بعدی دستگاهی است که برای ‌جمع‌آوری اطلاعات درباره یک شی و عوامل ظاهری آن به تجزیه و تحلیل دنیای واقعی شی و محیط اطرافش می‌پردازد. این اطلاعات ‌جمع‌آوری شده برای ساخت مدل‌های سه‌بعدی مفیدند و برای طیف گسترده‌ای از برنامه‌های کاربردی، قابل استفاده می‌باشند. هدف یک اسکنر سه‌بعدی، معمولاً ایجاد یک ابر نقطه‌ای از نمونه‌های هندسی در سطح یک شی می‌باشد. از این نقاط می‌توان برای پیش‌بینی شکل ظاهری شی مورد نظر استفاده کرد. اگر اطلاعات مربوط به رنگ در هر یک از نقطه‌ها، ‌جمع‌آوری شده باشد، حتی رنگ شی مورد نظر نیز تعیین خواهد شد. این نوع از اسکنر‌ها شباهت بسیاری به دوربین دارند.

مانند دوربین حوزه دید آنها مخروطی شکل است و درست مانند دوربین قادر به ‌جمع‌آوری اطلاعات، از سطوح غیر پنهان و قابل مشاهده، هستند. اما بر خلاف دوربین، یک اسکنر سه‌بعدی از راه دور به ‌جمع‌آوری اطلاعات درباره شی مورد نظر می‌پردازد. «تصویر» تولید شده توسط یک اسکنر سه‌بعدی در هر نقطه از تصویر، فاصله اسکنر تا سطح شی را تعیین می‌کند. در اکثر مواقع یک اسکن، به تنهایی مدل کاملی از شی ارائه نمی‌دهد. برای به دست آوردن اطلاعات کافی در مورد همه جوانب یک شی، به اسکن‌های چندگانه از جهات مختلف نیاز است. این اسکن‌ها به یک سیستم مرجع مشترک فرستاده و برای ایجاد یک مدل کامل با هم ادغام می‌شوند. اسکنر‌های سه‌بعدی به دو دسته در تماس (contact) و بدون تماس (non-contact) با شی، تقسیم می‌شوند. اسکنرهایی که بدون تماس با شی مورد نظر، به تهیه تصویر می‌پردازند خود به دو دسته فعال (active) و غیر فعال (passive) تقسیم می‌شوند.

اسکنرهای سه‌بعدی در تماس با جسم
این نوع اسکنر برای تهیه تصویر از شی مورد نظر باید با شی در تماس فیزیکی باشد. CMM (coordinate measuring machine) دستگاه اندازه‌گیری مختصات، نمونه‌ای از اسکنرهای سه‌بعدی تماسی است. از این وسیله به طور عمده در تولیدات صنعتی استفاده می‌شود. CMM دستگاه بسیار دقیقی است اما از آنجایی که برای فرآیند اسکن کردن نیازمند تماس با شی مورد نظر می‌باشد، می‌تواند باعث تغییر یا آسیب رساندن به شی اسکن شده شود؛ و‌ این در مورد اشیای بسیار ظریف یا آثار تاریخی قدیمی می‌تواند بسیار خطرناک باشد. نقطه ضعف دیگر CMM عملکرد آرام آن در مقایسه با سایر اسکنرها است. سریع‌ترین CMM تنها می‌تواند چند صد هرتز سرعت داشته باشد که در مقایسه با اسکنرهای لیزری که با قدرت کیلوهرتز کار می‌کنند، عملکرد بسیار ضعیفی است.

اسکنرهای بدون تماس فعال (non-contact active)
این نوع اسکنر از نوعی پرتوافکنی یا تابش نور استفاده می‌کند و از طریق بازتاب این نوع پرتوها به شناسایی شی مورد نظر و محیط اطراف آن می‌پردازد. اولتراسوند و اشعه ایکس، نمونه‌ای از‌ این نوع اسکنرها می‌باشد.

اسکنرهای بدون تماس غیر فعال (non-contact passive)
این نوع از اسکنرها هیچ گونه اشعه‌ای از خود ساطع نمی‌کنند، بلکه برای تشخیص شی مورد نظر بر انعکاس تابش نور محیط تکیه می‌کنند. اکثر اسکنرهای این دسته برای کار از نور مرئی استفاده می‌کنند چرا که به راحتی در دسترس می‌باشد. اما انواع اشعه‌های دیگر مانند اشعه مادون قرمز نیز می‌توانند برای کارکرد این اسکنرها مورد استفاده قرار گیرند. استفاده از این نوع اسکنر بسیار ارزان است چرا که به هیچ سخت‌افزار خاصی جز یک دوربین دیجیتال احتیاجی ندارد.

اسکنرهای سه‌بعدی دارای قابلیت بسیاری به خصوص در شاخه طراحی هستند. این اسکنرها در طراحی محصولات، کمک می‌کنند و در فرآیندهای طراحی، اثربخشی کار با قطعات پیچیده و مشکل را، افزایش می‌دهند. همچنین می‌توانند در ازای مدل‌های اسکن شده قدیمی، نسخه‌های به‌روز شده تحویل دهند. همچنین در یک طرح اسکن شده، می‌توانند به طور خودکار قسمت‌های قدیمی یا از دست رفته را بازسازی کنند. استفاده از اسکنرهای سه‌بعدی به دلیل قابلیت‌های بالایی که دارند، روز به روز در حال افزایش است. سرعت بالا، ارائه مختصات دقیق و انعطاف‌پذیری در عملکرد، باعث استفاده گسترده از این ابزار در شاخه‌های مختلف علمی و هنری است.

انتشار هفته‌نامه «مثلث» به علت مشکلات مالی متوقف شد

Posted: 04 Aug 2010 03:50 PM PDT

هفته‌نامه «مثلث» که از مردادماه سال 88 به جرگه نشریات فعال پیوسته بود به دلایل مالی انتشار خود را متوقف کرد.

به گزارش خبرگزاری مهر، این هفته‌نامه از مردادماه سال 88 به جرگه نشریات فعال پیوست و توانست جای خود را نزد مخاطب بگشاید.

در خبر ارسالی از سوی مدیریت این نشریه آمده است: این امر با ارائه گفتگوها و تحلیل‌های روزآمدی حاصل شد که نتیجه فعالیت تک تک خبرنگاران و نویسندگان و شورای سردبیری این هفته نامه بود اما با گذشت زمان، مشکل دیرینه مطبوعات ما که طی سالیان دراز همواره به نحوی از انحاء خود را نشان داده است، جلوه‌گر شد و مشکلات مالی بر سر راه فعالیت این نشریه خود را نشان داد که ادامه حیات برای آن را هر روز صعب تر می‌کرد.

این معضلات طی مقاطعی با برنامه‌های مختلف و رویکردهای گوناگونی به صورت مقطعی حل و فصل شد اما مشکل ریشه داری که تقریبا همه مطبوعات مستقل با آن مواجه‌اند به قدری فربه و غیرقابل (تحمل) جلوه کرد که انتشار آن تا مدتی متوقف خواهد شد.

امید است اقتصاد مطبوعات ما به نحوی سامان یابد که پس از این شاهد تعطیل شدن نشریات به دلیل معضلات مالی نباشیم و در آینده‌ای نزدیک شاهد انتشار مجدد هفته‌نامه «مثلث» باشیم.

پلیس پیشگیری ناجا: خبرنگاران به تجهیزات دفاع شخصی مجهز می‏شوند

Posted: 04 Aug 2010 03:50 PM PDT

رییس مرکز انتظامی پلیس پیشگیری ناجا با بیان اینکه براساس مصوبه شورای امنیت کشور تجهیزات دفاع شخصی تنها از طریق مرکز انتظام ناجا به اصناف شامل به صورت قانونی داده می‏شود، گفت: خبرنگاران نیز به این تجهیزات مجهز می‏شوند.

به گزارش خبرنگار ایرنا سرهنگ ناصر سیفیان در مراسم افتتاح اولین آموزشگاه معین نگهبان کرمانشاه با بیان اینکه براساس قانون برنامه چهارم توسعه بخشی از خدمات انتظامی و حفاظتی به موسسات غیردولتی با حفظ کنترل و نظارت ناجا واگذار شده، گفت: این افراد تنها اجازه دارند در محیط مرتبط با کار خود از این تجهیزات (اسپری اشک‌آور و شوکر) استفاده کنند، در غیر این صورت مجازات سنگینی برای استفاده غیرمطلوب و خرید و فروش غیر مجاز آن وجود دارد.

داروخانه‌ها، طلافروشان، پزشکان، صرافان، تاکسیرانان و اتوبوسرانان از جمله اصنافی هستند که مجاز به استفاده از تجهیزات دفاع شخصی هستند.

وی گفت: این فعالیت‌ها با هدف اقدامات اساسی در پیشگیری از وقوع جرم و جلب مشارکت‌های مردمی است.

وی گفت: خبرنگارانی که وزارت ارشاد آنان را تایید کند می توانند با پرداخت قیمت تجهیزات دفاع شخصی، آن را دریافت کنند.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر